Kynlífsáhugamanneskja

Þegar ég segi við fólk að ég sé áhugamanneskja um kynlíf huxa margir sér gott til glóðarinnar og halda að í því felist að ég sé lauslát og ríði öllum sem bjóða sig fram í það. En í síðasta pósti sagði ég að það þyrfti aðeins meira til.

Málið er að ég hef brennandi áhuga á kynlífi. Það er gaman að stunda það og ég fæ mikið út úr því. En það er ekki nóg fyrir mig.

Ég vil líkja mínum áhuga á kynlífi eins og áhuga fólks á bílum.

Flestir keyra bíla eða hafa sest upp í bíl. En ekki eins margir velta fyrir sér hvernig bíllinn kemst á milli staða, hvað er það sem fær hjólin til að snúast og hvernig þetta allt saman virkar.
Eins að velta bílategundum fyrir sér... Hversu margir hérna vita t.d. að upphaflega var vélin sem er í lödum hönnuð fyrir benz?

Ég er þessi bíladellukall, nema bara um kynlíf.
Flestir stunda kynlíf, en hvað margir gefa sér tíma til að virkilega pæla í því?

---

Mín fyrsta hýðing

Ég kom til hans á sama stað og alltaf. hann sagði mér að fara úr fötunum og ég hlýddi því. Enda hafði ég oft hitt hann áður og nekt aldrei verið neitt vandamál á milli okkar.

Hann tók upp svart band og vafði utan um brjóstin á mér og batt þau þett saman. Síðan batt hann hendurnar á mér saman við úlnlið og líka við olnboga. Þær voru festar fyrir framan mig og síðan upp í loft.
Ég fékk ballgag en ekki augnleppa.
Það var allt í lagi, enda sá ég ekkert nema hendurnar á mér því ég snéri upp að vegg.

Að vera bundinn af einhverjum sem maður treystir veitir manni mikið frelsi. Gaginn ýtir bara undir þetta svo ég er óhrædd við að láta í mér heyra, því það heyrist einmitt ekki.

Hann strauk aðeins yfir rassinn á mér og síðan fann ég högg. Fljótlega kom annað og fleiri fylgdu í kjölfarið.
Ég fílaði þetta í botn.
Síðan fór hann að róta í töskunni sinni og kom til baka með belti. Hann sló mig létt með beltinu á rassinn og niður á lærin. Síðan færði hann sig ofar og lét beltið dynja á bakinu á mér.
Sú tilfinning var ný fyrir mér og kom mér á óvart. Þetta var alls ekki vont, heldur bara gott.

Hann hætti að hýða mig með þessu og náði í grannt belti. Ég heyrði þytinn af því þegar hann fór að snúa því hratt í hringi fyrir aftan mig. Loftið bærðist við bakið á mér og allt í einu fann ég beltið rekast í mig. Það var sárt, en það var samt ótrúlega gott.
Fleiri svona högg komu í kjölfarið... Þetta var rosalega sérstök tilfinning. Ég heyrði og fann fyrir því snúast fyrir aftan mig, en vissi hvorki hvar né hvenær það myndi lenda á mér. Kvíðablandin eftirvænting fyllti mig. Mig langaði að finna fyrir því á mér, en samt ekki. Þegar hann var búinn að láta höggin dynja á mér í töluverðann tíma hætti hann, losaði mig og batt mig upp í aðra stellingu.
Höggin frá honum voru alls ekki föst. Ef ég hefði getað tjáð mig hefði ég beðið hann um að lemja fastar. Helst þannig að ég fengi smá minjagrip með mér heim, en svo heppin var ég ekki.

Þetta var ótrúlega hressandi og kom blóðflæðinu vel af stað. Ég gæti vel ímyndað mér að þetta sé gott fyrir vöðvabólgu.

Ef ég ætti að skilgreina þetta þá myndi ég segja að hýðing, eins og þessi, sé eins og íþróttir (er ekki mikil íþróttamanneskja): Óþæginleg, jafnvel vond, meðan að á henni stendur, en góð og ótrúlega hressandi svona eftirá.

Prinsessan í Fjarkistan.