Klám og dónaskapur

Kunningi minn, muninn, sagði mér frá svolitlu skondnu í gærkveldi.

Muninn er með óskup venjulega bloggsíðu eins og svo margir aðrir. Og af henni var linkur yfir á bloggið mitt.
Um daginn fékk hann kvörtun frá ÖMMU sinni. Afi hans hafði verið að skoða bloggið hans og farið yfir á mínu síðu af hans. Hann varð ekkert smá hneikslaður af dónaskapnum og kláminu sem barnabarn hans var með inni á blogginu, þ.e. linkurinn.
Þess má geta að barnabarnið er 30 ára og afinn er 75 ára. Ég held að ég geti með nokkurri vissu bókað að hann sé sá elsti sem hefur farið inn á bloggið mitt.

Hver veit nema hann stelist af og til hingað inn... tíhí.

Að öðru.

Sadistinn kom í heimsókn í gær.
Það var geggjað.

Ég kom heim úr verslunarferð klukkan fimm. Þá var HerraG á fullu að undirbúa. Mér var bannað að koma inn í leikherbergið svo ég varð að bíða frammi. Stuttu seinna kom Sadistinn. Hann og HerraG fóru og skoðuðu aðstæður og síðan var ég sótt.
Þeir setti á mig grímu, svo ég sá ekki neitt og upp í mig fór uppblásanlegt kefli.
Þeir leiddu mig síðan inn í herbergið og afklæddu mig hratt og örugglega. Síðan voru settar á mig ólar og ég var alveg rígbundin niður á bekk. Meira að segja var gríman bundin föst svo ég gat ekki einusinni hreyft á mér höfuðið. Þegar þeir voru búnir að binda mig gat ég rétt hreyft á mér tærnar.
Þá tóku þeir sig til og fóru að setja teyjur utanum brjóstin á mér, klemmur hér og þar og notuðu held ég öll möguleg ásláttartól á mig. Frá léttum strokum floggers upp svipuna. Þeir létu smella í teyjunum, slógu í klemmurnar og færðu þær til, toguðu, klipu, klóruðu og slógu hér og þar á mig.
Ég engdist um af unaðblöndnum sársauka. Þetta var geggjað, æðislegt, frábært, stórkostlegt. Ég naut þess í botn að vera svona mikið bundin, að finna klemmurnar klípa mig, teyjurnar utanum brjóstin á mér og hvinin í písknum.
Eftir góðan tíma af þessu var mér sagt að losa mig. Mér gekk það ótrúlega vel, Sadistianum til mikillar gremju, þegar hann sá að ég myndi losa mig á þeim 20 sek sem mér voru gefnar tók hann í lausu höndina mína og hélt henni. Ég barðist um og reyndi hvað ég gat til að losa mig. En allt gekk fyrir ekki og að launum fékk ég eina klemmu á innri barmana. Það var skelfilega vont. Ég öskraði í keflið allan tíman sem hún var á mér. En fljótlega var hún tekin (ég er ennþá aum) og ég var losuð.
En ekki meira en það að ég var strax bundin aftur niður í róluna sem við eigum. Ég fékk að dingla þar í smá tíma. Eða þangað til mér farið að svima svo mikið að HerraG neyddist til að losa mig. Þá var Sadistinn á bak og burt.

Það sem eftir lifði af kvöldinu var ég heilluð að skoða förin eftir klemmurnar, paddelinn og teyjurnar.
Og ennþá eru brjóstin á mér alsett rákum eftir þær.