Doggý í klámi

Ég sit hérna í fullnægingarvímu eftir aðra fullnægingu dagsins. Í dag kíkti ég inn á eina klámsíðu, fann mér þar skemmtilegt myndband og fróaði mér yfir því. Flóknara er það ekki. 

Einhversstaðar djúpt undir greddumókinu þá var mér samt hugað að því klámefni sem ég sótti í. Það er eitt sem að klikkar aldrei hjá mér og það er að horfa á fólk ríða í doggý, eða þegar hann tekur hana að aftan frá. Ég veit ekki hvað það er við þessa stellingu en að horfa á þetta kemur öllu af stað. Kannski er málið að ég elska sjálf að vera tekin í þessari stellingu. Kannski er málið að þetta er svo frumstætt. Kannski er það málið að limurinn sést oft betur í þessari stöðu, svona utanfrá séð. Kannski er það hvernig hans hreyfing hefur áhrif á hennar, hvernig hann lendir á rassinum á henni þegar hann þrýstir sér alla leið inn í hana.... 

Ég veit ekki hvað það er en þetta virkar fyrir mig.