Hótelherbergið

-- Önnur af söguhetjunum í þessari sögu á afmæli í dag, og það er ekki ég. Þessi saga er sérstaklega skrifuð og birt af því tilefni. Til hamingju með daginn þinn! --

Það sauð á mér greddan og ég fann að það var eins hjá honum. Eftir dásamlegt kvöld sem byrjaði í fordrykk og endaði uppi á hótelherbergi þá var spennustigið orðið frekar hátt. Léttar og hikandi snertingar urðu hratt ákafar. Þegar varir hans fundu mínar var eins og stíflan brysti. Andardrátturinn þyngdist og áður en ég vissi af vorum við komin í ástríðufull atlot. Ég naut þess hvað hann naut mín, ég naut þess að baða mig í snertingum hans og finna hvernig hann kveikti í mér.

Hann kyssti mig og snerti mig á öllum hárréttu stöðunum. Hann lék á harðar geirvörtur mínar sem sendi fiðring um allan líkamann, og því fylgdu fögur fyrirheit um fingrafimi hans á fleiri stöðum. Ég bókstaflega iðaði af nautn. Ekki leið á löngu þangað til hönd hans yfirgaf geirvörturnar og hélt suður á bóginn. Ég lyfti mjöðmunum á móti höndinni til að sýna hversu mikið mig langaði að vera snert einmitt þar. Ég vildi meira og ég vildi það strax! Hann var heldur ekki lengi að finna þrútinn snípinn og sýna listir sínar. Ég engdist um af nautn og hann virtist njóta þess. Eftir alltof stuttan tíma tók hann höndina í burtu og færði sig sjálfan á milli fóta mér. Ég hélt niðri í mér andanum, en tók andköf þegar lipur tunga hans snerti mig létt. Í kjölfarið fylgdu himneskar gælur með tungu og vörum. Ég stundi og beit í vörina á mér til að unaðshljóðin í mér heyrðust ekki um allt hótelið. Ég lokaði augunum og leyfði sælunni að heltaka mig.

Þrátt fyrir unaðsleg atlot og ástríðufulla kossa þá var einhver ófullnægð rödd innra með mér. Eitthvað sem hélt aftur af mér. Eitthvað sem hreinlega vantaði! Ég reyndi að hunsa það, en röddin varð bara háværari. Skorturinn varð áþreyfanlegri eftir því sem á leið.

Þegar hann var búinn að fá nóg af munngælum lagðist hann við hliðina á mér. Ég færði mig í fangið á honum og naut þess að finna snertinguna við hann, og hvernig fingurnir struku létt yfir bakið á mér. Röddin innra með mér benti mér á að núna væri tækifæri. Ég þurfti samt að telja í mig kjark og finna réttu orðin til að biðja um það sem mig vantaði. Eftir talsvert hik komu orðin út í einni biðu. „Mig langar að þú sért vondur við mig, mig langar að þú notir mig og mig langar að þú gerir við mig það sem þig langar að gera.“ 
Mér til mikillar gleði stóðu viðbrögðin ekki á sér. Á svip stundu var ég komin undir hann, hann tók báðar mínar hendur í eina sína og hélt þeim fyrir ofan höfuðið á mér. Ég var alveg föst og bjargarlaus. Hin höndin þuklaði brjóstin á mér og kleyp í þau. Af eðilisávísun færði ég mig undan eins og ég gat, og kveinkaði mér þegar hann var kominn að sársaukamörkum. Hann virtist fíla það að hafa mig svona undir sér, og virtist fá mikla ánægju út úr því að pína mig með því að klípa í brjóstin á mér. Ég þurfti að hafa talsvert fyrir því að leyfa sársaukahljóðunum ekki að sleppa fram af vörum mér. Augnarbliki síðar var harður limur hans kominn á bólakaf inn í mig. Ég greip andan á lofti og stundi af nautn. Hann byrjaði að hægt að ríða mér, ég lyfti mjöðmunum á móti honum, enda vil ég alltaf meira! Það virtist vera sú hvatning sem hann þurfti, því hann herti á sér.

Í þessum aðstæðum á ég mjög erfitt með að láta ekki heyra vel í mér. Stór partur af minni nautn er hreinlega að fá að láta heyra í mér. Þar sem við vorum inni á hótelherbergi kunni ég ekki við það, ég þurfti að hafa mig alla við til að æpa ekki af frygð þannig að það heyrðist um allt hótelið. Hann hinsvegar gaf í og ég fann þessa spennu sem myndast alltaf rétt áður en hann fær það. Það æsir mig óheyrilega mikið og ég nýt þess í botn þegar ég finn að hann nálgast brúnina, þegar hann gefur í og hans unaður umlykur okkur bæði. Fyrirvaralaust hætti hann samt að ríða mér og lagðist við við hliðina á mér. Ég var viss um að hann hafi ekki fengið það og vissi þá að það væri meira eftir.

Hann tók utanum mig, ég snéri mér frá honum og vafði höndum hans utanum mig. Hann var heitur og rakur viðkomu eftir átökin. Við lágum svona saman í faðmlögum, bæði hálf móð, bæði ör og það var ennþá þessi kynferðislega spenna í loftinu. Ég fann fyrir limnum við rassinn á mér. Hann var ennþá harður. Ég lokaði augunum og naut þess að finna húð hans við mína, andardrátt hans upp við eyrað á mér og hendur hans utanum mig. Mér fannst ég vera einmitt þar sem ég átti að vera. Ég leyfði fingrunum mínum að leika við hendur hans. Húðin hans var mjúk og ég fann fyrir öflugum vöðvum undir henni. Það var eins og hann ætti jafn erfitt með að liggja kyrr og ég, og fingur hans fóru fljótlega að kanna líkama minn. Ég fylgdi snertingu hans eftir í huganum, hún var létt og leikandi og kveikti hjá mér hvort tveggja unað ein og sér, og spennu yfir því hvert hún myndi leiða. Hann strauk létt yfir öxlina á mér, niður eftir upphandleggnum, niður á maga og upp að brjóstunum. Hann greip þéttingsfast um brjóstið og við það reigði ég mig þannig að ég þrýsti rassinum upp við liminn. Hann gaf frá sér ánægjuhljóð sem sendi strauma um allan líkamann.

Hönd hann leitaði svo niður á við, niður yfir magann. Af eðlisávísun glennti ég í sundur lærin til að veita honum óheftan aðgang. Fingur hans renndu létt yfir rakaða skapabarmana. Ég andaði varla af eftirvæntingu. Létt og laust strauk hann á milli þeirra. Þessi létta snerting sendi fiðring um mig alla. Ég stundi lágt „já“ og beið eftir meiru.
Hann var ekki að flýta sér og lét mig bíða eftir meiru. Fljótlega kom samt önnur stroka, jafn létt og sú fyrri. Ég lyfti mjöðmunum á móti henni. Mig langaði í meira, mig beinlínis vantaði meira og hann vissi það. Hann gældi svona ofurlaust við mig í smá stund í viðbót. Vitandi að þetta veitti mér unað en enga fróun. Þegar ég var farin að kveina af þörf og óánægju yfir að fá ekki almennileg atlot lét hann eftir mér. Fimir fingur hans gældu hratt og ákveðið við þrútinn snípinn. Ég átti erfitt með að liggja kyrr og halda aftur af stununum en hann sá við því. Með annarri höndinni tók hann utanum höfuðið á mér og hélt þétt fyrir munninn á mér, á meða hin fór hamförum á píkunni minni. Ég engdist um af nautn, örvunin var svo mikil að ég vissi hvorki í þennan heim né annan og ósjálfsráðar hreyfingar fóru um mig. Ég spenntist upp og umlaði í lófann á honum. Hann setti þá þumalinn þvert upp í mig og ég þurfti virkilega að vanda mig að bíta ekki fast í hann.

Svo kom hún, þessi tilfinning sem ég kannaðist við en hafði ekki fundið lengi. Partur af mér vildi berjast á móti henni en örvunin var svo mikil að ég gat á engan hátt stoppað þetta af. Enda var ég föst og gat mér enga björg veitt. Áður en ég vissi fann ég hvernig safinn sprautaðist út úr mér. Þarna í fanginu á honum fékk ég fyrsta saflátið mitt í einhver ár. Ég umlaði óræð mótmæli í lófann á honum en hann hélt mér fastri upp við sig á meðan fingur hans léku áfram við þrútna píkuna. Áður en ég vissi af var þessi tilfinning komin aftur! Ég spenntist upp og emjaði í lófann á honum sem varð til þess að hann hélt mér enn þéttar að sér og gaf í. Fljótlega kom önnur gusa, eða voru það tvær? Eftir þriðja eða fjórða saflátið missti ég töluna. Það var eins og hann hafi fundið á mér takka til að framkalla saflát og hann lék sér við að framkalla það aftur og aftur. Í hvert sinn emjaði ég og engist um því örvunin var svo mikil að ég réð ekki neitt við neitt. 

Loks þegar hann hætti og losaði mig úr takinu var ég út úr heiminum af oförvun og nautn. Mig langaði að segja eitthvað, mig langaði að hann vissi hversu geggjað þetta var, hversu dásamlegt það var að finna hann leika svona á mig, hversu gott það var að vera haldið svona og algjörlega bjargarlaus og á hans valdi, hversu óvenjulegt það væri fyrir mig að fá eitt saflát, hvað þá mörg, eða þá svo mörg að ég missti töluna á því. Ég reyndi að segja eitthvað en orðin vildu ekki þýðast mig. Það eina sem komst skilmerkilega frá mér var „Vá!!“ 

Hann var ekkert að tvínóna við hlutina og kom sér fyrir ofaná mér. Hann hallaði sér yfir mig og kyssti mig. Á sama tíma renndi hann hörðum limnum á sér inn í píkuna á mér. Ég stundi við að finna liminn á honum inni í píkunni á mér, sem á þessum tíma var orðin ofurnæm og þurfandi eftir fingrafimi hans.
Hann reisti sig við og hélt fótunum mínum upp við bringuna á sér um leið og hann byrjaði að ríða mér í þessari stellingu. Ég var svo örvuð og svo gröð að unaðurinn heltók mig þegar hann reið mér svona. Hann herti róðurinn og ég vissi að hann ætlaði sér að fá það í þetta skiptið. Það æsti mig og ég þrýsti mér á móti honum. Hann stundi lágt og gaf í.
Fljótlega fann ég að hann nálgaðist brúnina. Í stað þess að hætta eins og fyrr um nóttina gaf hann í. Hann sleppti sér í sinni nautn og reið mér harkalega. Hans unaður réð ferðinni og mitt hlutverk var að taka á móti. Ég elska mitt hlutverk í þessari senu. Ég reigði mig á móti honum og stundi af unaði. Eins og hann sleppti sér á mig, þá sleppti ég mér í hans nautn. Þetta voru ekki nema örfáar sékúndur og ég naut þeirra í botn. Ég upplifi mig sjaldan jafn æsandi og þetta augnarblik, rétt áður en hann fær það. Hann stundi hátt og ég fann að hápunktinum var náð. Hann þrýsti sér djúpt inn í mig og sælufiðringur fór um mig alla. Aftur og aftur þrýsti hann sér djúpt inn í mig á meðan sælustunur hans ómuðu um herbergið. Ég fylgdist með honum á toppi alsælunnar, þar sem hans eigin nautn átti hann allann.

Þegar hann loks kom niður af toppnum lagðist hann við hliðina á mér í rúminu. Hann dró mig til sín og ég lá þarna í fanginu á honum. Hvorugt okkar sagði orð, enda var engra orða þarft.

Daginn eftir fékk ég senda mynd af bitförum á höndinni hans. Mér hafði þá ekki tekist sérlega vel til við að vanda mig að bíta ekki fast.