Örfantasía

Ákveðið ýtiru mér upp að veggnum, áður en ég veit hvaðan á mig stendur veðrið er höndin þín komin þétt utanum hálsinn á mér. Af einhverri eðlisávísun þá held ég niðri í mér andanum, en þegar ég finn að ég hef smá rými til að anda anda ég hægt frá mér og aftur að. Það er eins og þú hafir verið að bíða eftir þessu því um leið finn ég hvernig takið herðist utanum hálsinn á mér og ég næ ekki andanum. Ég loka auganum og einbeiti mér að því að slaka á og varðveita það súrefni sem ég hef. Þá finn ég varir þínar strjúkast við mínar. Laust og svolítið ögrandi, narta þær létt í mínar….