Ég er gröð

Akkúrat núna sit ég í sófanum heima hjá mér með tölvuna í fanginu. Greddan kraumar í mér og þegar ég fékk mér fyrsta sopann af fyrsta kaffibolla dagsins hvarflaði það að mér að laumast inn í rúm og eiga stund með sjálfri mér. 

En ég má það ekki... -hvíslaði rödd skynseminnar innra með mér. Ég á von á leikfélaga í heimsókn á morgun og hann bannaði mér að fróa mér þangað til. Þessi vitneskja, að ég mætti ekki fróa mér, gerði það að verkum að greddan jókst verulega og löngunin til að gera eitthvað í því líka. 

Núna engist ég um í greddukasti í bland við tilhlökkun yfir því að ég muni fá mína útrás fyrir gredduna og leikþörfina sem lætur reglulega vita af sér.