Bílatott

Þegar letin hellist yfir mann er best að fara að blogga :D

Lífið er dans á rósum og engin er rósin á þyrna!
Svo þú skalt skella þér í góða skó áður en þú stígur lífsdansinn.

Það hefur aldrei heillað mig neitt sérstaklega að totta mann undir stýri af þeirri ástæðu að það er stórhættulegt.
Nema hvað, stríðnin kom upp í mér í gær á heimleið úr borginni.
Ég var að keyra og upp úr þurru þá stoppaði ég bílinn og bað Sveitastrákinn að skipta við mig. Hann er svo vel upp alinn að þegjandi og hljóðalaust gerði hann það.

Þegar hann var sestur undir stýri fór ég strax að káfa á honum og hann skildi strax hvað verða vildi svo hann kom sér þannig fyrir að ég hafði góðan aðgang að öllu hans persónulega djásni. Hann keyrði síðan af stað með höndina mína í klofinu á sér.
Þegar við vorum komin á góða ferð og vinurinn orðinn vel stífur þá hallaði ég mér yfir á hann og tók hann upp í mig.
Plássið bauð ekki upp á mikið en ég sleikti hann eins mikið og ég gat, nartaði í kónginn og tók hann eins djúpt upp í mig og hann komst í þessari stellingu. Það var síðan geggjað að finna hvernig bílinn hossaðist til og frá og hafði þannig áhrif á það hversu djúpt eða hratt ég tottaði hann. Hann stundi og naut þess í botn að vera tottaður á 100 km. hraða á þjóðvegum landsins.
Þetta æsti mig all verulega upp svo ég fór úr buxunum og byrjaði að fitla við sjálfa mig á meðan ég lék mér að limnum hans með höndunum. Svipurinn á honum gaf það sterkt til kynna hvað það var erfitt að halda einbeitingunni að veginum með mig, fróandi mér og honum, sér við hlið.
Ég stundi og sagði honum hve rosalega gott þetta var og réð varla við mig þarna við hliðina á honum á móti sagði hann mér í smáatriðum hvað biði mín þegar við kæmum heim.
Þegar ég nálgaðist hátind fróunarinnar vorum við komin að þéttbýli svo af siðferðissökum neyddumst við til þess að hætta.

En þegar heim var komið stóð hann við öll stóru orðin sem hann sagði í bílnum og sendi mig eins og ragettu upp í sjöunda himinn fullnæginunnar.