Fráhvarfseinkenni

Netið er búið að liggja niðri hjá mér undanfarið og ég hef verið alveg fáránlega eirðarlaus eitthvað. Fullt til að blogga um en engin leið að koma því frá mér og síðan þegar maður fær tækifæri til þess þá man maður ekkert.

Ég og Sveitastrákurinn hittumst orðið eins oft og við getum og það er bara best... Kynlífið bara bestnar og það er svoleiðis með það að þegar maður fær nóg, þá vill maður bara meira. Og ég vil meira.
Ég er meira að segja farin að gæla við þá hugmynd að ríða á hinum og þessum stöðum sem áður fyrr hafa ekkert heillað mig, en með réttum aðila virðist hugmyndin bara vera góð.
Ég sé það fyrir mér að ég verði í pilsi og engu innanundir. Við erum kannski að rölta um í Kringlunni og finnum bæði hvað við erum gröð, látum okkur þá hverfa inn á klósett eða inn í mátunarklefa fáum okkur einn stuttan og höldum verslunarleiðangrinum síðan áfram.
Hann er nefninlega gæddur þeim kosti að vera í réttri hæð svo ég þarf ekki annað en að halla mér fram og þá getur hann rennt sér inn í mig að aftan.
Þarf samt að æfa jafnvægið betur í þessari stellingu.

Eru karlmenn sem eru með konum eftirsóknarverðari en aðrir?
Núna um daginn fórum við í verslunarmiðstöð í Víkinni og vorum eitt af þessum pörum sem fólk ælir yfir því þau eru svo klesst saman.
Hann tók mikið eftir því að kvenfólk, sem annars hefði ekki litið við honum, horfði á hann rándýrsaugum. Það sama má segja um karlanna hvað mig varðar.

Fyrir mitt leiti verð ég að segja að ég skoða alla karlmenn jafnt. Hvort sem þeir eru með konu upp á arminum eða ekki.
Séu þeir með barn eða barnavagn verða þeir óneitanlega áhugaverðari því það gefur til kynna að viðkomandi sé ábyrgðarfullur og traustur einstaklingur.

Kannski er þetta allt saman spurning um forboðna ávexti.

Annars þá styttist í bústaðarferð... og mín er orðin spennt. :D