Tiltekt
Ég hefði átt að blogga fyrr. Strax um kvöldið var mín bara dottinn í gírinn og þá var sko tekið til óspilltra málanna.
Ég og Sveitastrákurinn fórum í tiltekt uppi á lofti hér í Fjarkistan. Loftið er undir súð og yfir allri íbúðinni. Þar leynist fullt af dóti og drasli, rúm, dýnur, fullt af kössum, borðum og fleira í þeim dúr. Tiltekt borgar sig ekki með einhverjum sem maður vill stríða kynferðislega og hafa krónískt graðann. Þetta allavega byrjaði sem létt stríðni hjá mér. Ég strauk honum laumulega um rassinn og lærin við hvert tækifæri og reyndi að ná í hans heilagasta, en hann stoppaði mig alltaf af. Þangað til við urðum loks ein. Þá bókstaflega réðst hann á mig, henti mér upp á stafla af dýnum sem voru þarna, dró niður um mig buxurnar og fór að gæða sér á mér. Áður en ég vissi af var hann kominn inn í mig og reið mér eins og hann ætti lífið að leysa. Hann hélt mér niðri, togaði í hárið á mér og hamaðist á mér af öllum mætti.
Mér hefur sjaldan verið riðið eins vel.
Í gærkvöldi ákvað ég síðan að endurgjalda greiðann.
Ég bannaði Sveitastráknum að koma upp í herbergi fyrr en ég væri tilbúin. Ég var þá nýkomin úr sturtu og hafði rakað mig og var hrein og fín. Ég fór í korsettið mitt og háa sokka við, skellti á mig háls-, handa- og fótaólum. Þó ég segi sjálf frá þá var ég bara nokkuð sexý.
Korsettið þrýsti brjóstunum að líkamanum svo barmurinn hækkaði töluvert, mittið mjókkaði og undirstrikaði breiðar mjaðmirnar. Niður úr korsettinu voru sokkaböndin sem voru fest í sokkana. Um hálsinn á mér var breið ól sem takmarkaði höfuðhreyfingarnar og ólar í stíl voru um úlnliði og ökla.
Ég var tilbúin.
Ég kallaði á Sveitastrákinn og bauð honum inn. Svipurinn á honum gerði ómakið mitt alveg þess virði.
Hann faðmaði mig og kyssti og dró mig inn að rúminu. Þar lét hann mig klæða sig úr og leyfði mér að bragða á manndóm sínum. Síðan stillti hann mér upp við rúmið og lét mig halla mér fram á það.
Ég fann fyrir hörðum limnum á bakhlutanum á mér, en sá bara rúmið fyrir framan mig. Síðan upp úr þurru kom skellur. Ég kipptist við, ekki vegna sársauka, heldur af því að mér brá.
Ég heyrði hann segja að ég skildi fá góða flengingu fyrir þau skipti sem ég hafði ekki fengið fullnægingu með honum. 15 högg fyrir hvert skipti svo ég skuldaði honum 45 högg.
Hann fór í dótakassann og tók fram hin ýmsu tæki og tól til hirtingar sem hann lét síðan dynja á rassinum á mér, milli þess sem hann reið mér kröftuglega.
Höggin urðu sífellt sársaukameiri og þegar aðeins tvö högg voru eftir af þessum 45 fann ég tárin læðast fram í augnkrókana.
Mér fannst ég þurfa að bíða heila eilífð eftir þessum tveimur höggum sem eftir voru, en á endanum komu þau. Sársaukinn hríslaðist um mig og ég öskraði í gegnum keflið, tárin runnu niður á dýnuna og líkaminn skalf af ekka.
Sveitastrákurinn tók eftir þessu og tók mig í fangið og huggaði mig.
Það var ótrúlega gott að finna sterkar hendur hans umlykja mig og geta hallað mér upp að honum, en niðurlægingin var samt sem áður mikil að þola ekki það sem hann bauð mér. Ég hef alltaf verið svona, mér finnst ekkert meira niðurlægjandi en að gráta fyrir framan aðra. Held að ég vilji ekki sýna þennan veikleika, að aðrir geti fengið mig til að gráta.
Eftir þetta fórum við bara að sofa. Hann hélt verndandi utanum mig og gaf mér það loforð að þó hann myndi hirta mig aftur, yrði það ekki jafn sárt.
Ég og Sveitastrákurinn fórum í tiltekt uppi á lofti hér í Fjarkistan. Loftið er undir súð og yfir allri íbúðinni. Þar leynist fullt af dóti og drasli, rúm, dýnur, fullt af kössum, borðum og fleira í þeim dúr. Tiltekt borgar sig ekki með einhverjum sem maður vill stríða kynferðislega og hafa krónískt graðann. Þetta allavega byrjaði sem létt stríðni hjá mér. Ég strauk honum laumulega um rassinn og lærin við hvert tækifæri og reyndi að ná í hans heilagasta, en hann stoppaði mig alltaf af. Þangað til við urðum loks ein. Þá bókstaflega réðst hann á mig, henti mér upp á stafla af dýnum sem voru þarna, dró niður um mig buxurnar og fór að gæða sér á mér. Áður en ég vissi af var hann kominn inn í mig og reið mér eins og hann ætti lífið að leysa. Hann hélt mér niðri, togaði í hárið á mér og hamaðist á mér af öllum mætti.
Mér hefur sjaldan verið riðið eins vel.
Í gærkvöldi ákvað ég síðan að endurgjalda greiðann.
Ég bannaði Sveitastráknum að koma upp í herbergi fyrr en ég væri tilbúin. Ég var þá nýkomin úr sturtu og hafði rakað mig og var hrein og fín. Ég fór í korsettið mitt og háa sokka við, skellti á mig háls-, handa- og fótaólum. Þó ég segi sjálf frá þá var ég bara nokkuð sexý.
Korsettið þrýsti brjóstunum að líkamanum svo barmurinn hækkaði töluvert, mittið mjókkaði og undirstrikaði breiðar mjaðmirnar. Niður úr korsettinu voru sokkaböndin sem voru fest í sokkana. Um hálsinn á mér var breið ól sem takmarkaði höfuðhreyfingarnar og ólar í stíl voru um úlnliði og ökla.
Ég var tilbúin.
Ég kallaði á Sveitastrákinn og bauð honum inn. Svipurinn á honum gerði ómakið mitt alveg þess virði.
Hann faðmaði mig og kyssti og dró mig inn að rúminu. Þar lét hann mig klæða sig úr og leyfði mér að bragða á manndóm sínum. Síðan stillti hann mér upp við rúmið og lét mig halla mér fram á það.
Ég fann fyrir hörðum limnum á bakhlutanum á mér, en sá bara rúmið fyrir framan mig. Síðan upp úr þurru kom skellur. Ég kipptist við, ekki vegna sársauka, heldur af því að mér brá.
Ég heyrði hann segja að ég skildi fá góða flengingu fyrir þau skipti sem ég hafði ekki fengið fullnægingu með honum. 15 högg fyrir hvert skipti svo ég skuldaði honum 45 högg.
Hann fór í dótakassann og tók fram hin ýmsu tæki og tól til hirtingar sem hann lét síðan dynja á rassinum á mér, milli þess sem hann reið mér kröftuglega.
Höggin urðu sífellt sársaukameiri og þegar aðeins tvö högg voru eftir af þessum 45 fann ég tárin læðast fram í augnkrókana.
Mér fannst ég þurfa að bíða heila eilífð eftir þessum tveimur höggum sem eftir voru, en á endanum komu þau. Sársaukinn hríslaðist um mig og ég öskraði í gegnum keflið, tárin runnu niður á dýnuna og líkaminn skalf af ekka.
Sveitastrákurinn tók eftir þessu og tók mig í fangið og huggaði mig.
Það var ótrúlega gott að finna sterkar hendur hans umlykja mig og geta hallað mér upp að honum, en niðurlægingin var samt sem áður mikil að þola ekki það sem hann bauð mér. Ég hef alltaf verið svona, mér finnst ekkert meira niðurlægjandi en að gráta fyrir framan aðra. Held að ég vilji ekki sýna þennan veikleika, að aðrir geti fengið mig til að gráta.
Eftir þetta fórum við bara að sofa. Hann hélt verndandi utanum mig og gaf mér það loforð að þó hann myndi hirta mig aftur, yrði það ekki jafn sárt.
Ummæli
Mistress Freyja