Greddukast

Ég lenti í því fyrir áramót eftir að stafurinn var tekinn að þjást af krónískri greddu. Ég var stanslaust gröð og þegar ég var ekki gröð þá þurfti ótrúlega lítið til að ég yrði gröð. Ég skoðaði alla karlmenn með tilliti til þess hvernig þeir væru niður vaxnir og hvernig þeir væru í rúminu. Ég datt inn í kynlífsfantasíur hvar sem er og hvenær sem er. Ef að einhver karlmaður hefði sýnt mér kynferðislegan áhuga hefði ég riðið honum þá og þegar. Oftar en ekki þegar ég var að lesa þá ímyndaði ég mér það að einhver myndi koma að mér aftan frá, reysa mig við og taka mig upp við borðið og mér var slétt sama hvort einhverjir aðrir væru á svæðinu eða ekki... Hljómar vel, ekki satt?
Eftir þrjá daga af þessu gredduástandi var þetta ekkert gaman lengur. Ég gat ekki einbeitt mér að náminu, ég hafði litla eirð í mér, athyglin var alls ekki við það sem ég var að gera, nema þá að ég væri í heitum ástarleikjum með G uppi í rúmi. En G hafði ekki endalaust úthald og orku, eða nennu til að vera alltaf að perrast og/eða stunda villt kynlíf.
Eftir vikuna var ég alveg komin með nóg af þessu og fannst þetta ástand bölvun frekar en hitt... Sem betur fer leið þetta svo hjá og allt féll nokkurnveginn í sama farið. Ég held reyndar að ég sé graðari núna en áður, en ekki fram úr hófi samt.