Mannstu gamla daga?

Einhvernveginn hef ég alltaf haft mikinn áhuga á kynlífi. Ég man eftir því að hafa leikið mér með Barbie dúkkuarnar mínar í þvílíkum ástarsenum, kossaflensi og kynlífi. Jább, dúkkurnar mínar fengu að ríða! Það var kannski ekkert sérlega frumlegt og fjölbreytt kynlíf, en það var til staðar. 

Á svipuðum tíma fann ég klámmyndaspólu aftast í spóluskápnum. Hún var alveg ómerkt og einhvern laugardagsmorguninn þá setti ég hana í fyrir algjöra tilviljun. Gott ef barnaefnið var ekki byrjað þegar ég kom á fætur þann daginn. Ég man ennþá hvað þau voru að gera, rúmum 20 árum seinna. Þetta voru tvö pör við sundlaug, annar maðurinn fór niður á aðra konuna og hún tottaði hann mögulega á móti.... og svo man ég ekki meira. Einhverra hluta vegna komst það upp að ég hafði horft á þessa spólu og hún gufaði upp í kjölfarið.

 

Svo þegar ég var stærri fann ég jú klámblöð stóra bróður míns sem ég stalst í með vinkonu minni. Hún fræddi mig á því að þegar konum sé riðið mikið fái þær hellapíku, sem er víð og útjöskuð, og benti á mynd af einni gellunni. Ekki veit ég hvaðan þessar upplýsingar komu. Þarna höfum við verið svona átta eða níu ára. 

Síðan í kringum fermingu fór gamanið að byrja fyrir alvöru og ég fór að fikta mig áfram við sjálfsfróun. Þá hafði þekking mín aukist líka til muna og ég man að heilan vetur var ég mjög upptekin af því að reyna að fá fullnægingu. Ég fitlaði við mig í tíma og ótíma án þess að eiga erindi sem erfiði. Ég prófaði ýmislegt til að fróa mér og upplifa þessa fyrirheitnu fullnægingu. Í fljótu bragði voru það fingurnir á mér, allir tíu, kerti, skapt á hárbursta, sem var svo skemmtilega rifflað og sturtuhausinn. Á þessum tíma dreymdi mig um að eignast titrara, því hin fyrirheitna fullnæging væri eflaust bundin í honum. 

Ég get ekki sagt að ég muni eftir fyrstu fullnægingunni en ég get samt fullyrt að ég farin að fá það almennilega í 10. bekk. Þá eignaðist ég líka fyrsta kærastann minn (og fyrsta titrarann, fyrsti kærastinn gaf mér hann). Hann bjó úti á landi og fyrir vikið varð símreikningurinn fáránlega hár. Við stunduðum talsvert símakynlíf og ég verð að viðurkenna að ég hef lítið gert af því síðan þá. 

Í 10. bekk missti ég líka meydóminn og komst ansi fljótt að því að ég get verið óseðjandi. Einhver hefði nú haldið að 17 ára strákur hefði nóg að gefa en raunin var sú að hann hélt varla í við 16 ára stelpuna. Þá var fjörið líka rétt að byrja... 

Tíhí... :o)