abbó

Já, ég verð abbó. Ég verð abbó út í menn og málefni, konur og karla sem eru að upplifa mínar fantasíur, eiga dótið sem mig langar í o.s.frv.

Ég á yndislega vinkonu sem á æðislegan bólfélaga og þó svo að ég myndi aldrei vilja sofa hjá viðkomandi einstaklingi þá er ég pínu abbó út í það sem þau eru að gera. Þau virðast vera að fikra sig í átt að BDSM brautinni. Reglulega heyri ég sögur af því sem þau eru að prófa sig áfram með. Í fyrsta skiptið sem hann batt hana, í fyrsta skiptið sem hún var með bundið fyrir augun, í fyrsta skiptið sem þetta var svolítið harkalegt hjá þeim, þegar hann reif hana af hjólinu og reið henni á bak við næsta tré...
Ég man eftir þessu hjá mér sjálfri, spennunni, ævintýraþráin, löngunin til að prófa allt, núna, strax og helst í gær. Eftir hvern hitting að skeggræða hvað er hægt að gera næst, meira og betur af. Spennan og tilhlökkunin.

Ég er ekki að segja að það sé aldrei gaman hjá mér, að ég hlakki aldrei til hittinga og ekkert veki upp hjá mér ævintýraþránna og löngunina... Ég er bara að segja að nú er maður búinn að prófa margt og að nýjabrumið er farið af því. Þetta er ekki lengur baðað ljósrauðum bjarma og þetta er ekki lengur nýr heimur fullur af tækifærum og skemmtilegheitum.

Ljósrauði bjarminn er enn til staðar en hann er jú aðeins farinn að dofna. Ævintýrin hinsvegar gerast enn og tækifærin eru í hverju horni ef maður leitar eftir þeim.

Ummæli

Vinsælar færslur