Spennukikk

Fólk fær mismunandi hluti út úr mismunandi hlutum. Enda er fólk almennt mjög mismunandi.
Núna sit ég innan um hóp af fólki. Á næsta borði eru fjórir strákar á mínum aldri og eru að ræða um kennara í versló. Hinum megin við mig situr eldri maður og er að fletta blaði. Á móti mér er hópur af fólki með bjór á rabbinu um eitthvað sem ég heyri ekki hvað er. Ég sit hérna, mitt á meðal þeirra og skrifa færlsu inn á kynlífsbloggið mitt. Það fer einhver undarlegur fiðringur um mig bara við tilhugsunina.
Mér finnst ég vera pínu óþekk og langar að prakkarast og skrifa eitthvað óvenjulega sóðalegt.... Ég lít upp, horfi á fólkið í kringum mig og er alveg tóm, engar færsluhugmyndir koma upp í huga mér, ekkert sóðalegt, hvað þá óvenju sóðalegt! Stemmingin hérna er góð, mikill hlátur og ég fæ einstaka augnagotur þar sem ég er eina manneskjan hérna sem sit og pikka á tölvu en er ekki á spjallinu. Tilhugsunin um að detta ofaní svæsna sögu eða fantasíu æsir mig svolítið. Ef að einhver myndi kíkja á skjáinn og sjá brotabrot af kynlífslýsingum fyrir allan peninginn....
Smá fiðringur fer um mig við tilhugsunina. Mér finnst eins og brjóstin séu ofurnæm fyrir snertingu brjóstahaldarans. Ég er alveg viss um að ef að ég myndi snerta mig þá finndi ég bleytu.
Svæsna sagan ætlar hinsvegar að láta bíða eftir sér. Hún kemur, bara ekki núna.