Ríða

Stundum langar mig bara að ríða. Þá langar mig bara að vera tekin! Hent niður á rúmið, eða sófann, eða borðið, eða gólfið... og limnum allt að því þröngvað inn í mig og mér bara riðið. Riðið í trúboða, riðið í doggie, riðið á hlið, riðið á alla kanta eins og honum hentar. Hvort sem það er hægt eða hratt, djúpt eða grunnt. Hvort sem það er fast eða laust..... Ok, ekki laust. Höfum það bara frekar fast og ákveðið! Ég vil stynja og ég vil emja af greddu. Ég vil að hann sé ákveðinn við mig, haldi mér kannski niðri, togi ef til vill í hárið á mér, skelli mér mögulega í stellingu þar sem ég get ekkert gert nema taka á móti. Þá vil ég vera tekin vel og lengi. Miskunnarlaust. Án þess að það sé hugsað hvað ég vil eða hvernig ég vilji það. Án þess að það sé of mikið tillit tekið til mín. Ég vil bara að hans löngun og físn sé slökkt með mínum líkama.

...og einmitt núna er stundum....