Sígröð

Þessa dagana er eitthvað undarlegt í gangi. Ég er rosalega hátt uppi, mér líður vel og heimurinn virðist brosa við mér. Á sama tíma er ég endalaust gröð! Ég get ekki hugsað mér neitt betra en að vera bara tekin! Vera riðið! Vera pínd... Andlega, líkamlega, kynferðislega. Á allan mögulegan og ómögulegan máta. Brjóstin öskra á athygli og snertingu, píkan er þrútin og viðkvæm... og allir karlmenn eru álitlegir í mínum augum. Í alvörunni, það er furðulegt.

Ég fór út að borða á föstudaginn var. Við sátum í góðu yfirlæti og spjölluðum. Á næsta borði var hópur af karlmönnum, einhver bílaklúbbur eða álíka. Þeir voru allavega allir í eins merktum peysum. Ég gat varla haft augun af þeim. Hver og einn hafði sinn sjarma, einn var með kyssulegustu varir sem ég hef séð lengi. Ég gat alveg hugsað mér að drukkna í þeim. Annar var með þessar stóru, sterku hendur sem ég þráði að finna snertinguna undan. Enn annar hafði þetta valdsmanlega yfirbragð... Ég get svo svarið það að ég hefði tekið þá alla ef að tækifærið hefði boðist.... Og kannski að ég hefði kjarkinn í það líka.