Slökunaræfingar

Ég hef æði oft deilt því með lesendum mínum hversu lengi og erfitt ég get átt með að fá það. Færslur fullar af fullnægingaröfund er að finna hér og hvar innan um sóðalegar sögur og skemmtilegan fróðleik. Vinkona mín fær það eins og ekkert sé og getur hugsað sig til fullnægingar án þess að snerta. Önnur fær raðfullnægingar reglulega. Þriðja talar um að landa þremur eða fjórum fullnægingum í hverjum drætti. Ég hinsvegar geri þetta einmitt ekki. Ég er lengi að fá það, ég þarf virkilega að hafa fyrir því.
Í fyrra einhverntíman þá prófaði ég nýja tækni við sjálfsfróun. Í stað þess að leyfa líkamanum að spennast upp eins og hann vill gera þegar eitthvað kynferðislegt er í gangi, þá fór ég meðvitað að iðka slökun. Ég strauk varlega um næma píkuna, og slakaði á. Ég stakk fingri upp í blaut leggöngin, og slakaði á. Ég fann hvernig leggöngin lögðust þétt utanum fingurinn þegar ég slakaði. Ég hreyfði hann hægt og fann alveg nýja tilfinningu. Ég fann mun meira fyrir snertingunni en ég hafði gert áður, hún örvaði mig á annan hátt en áður... Úff... það var gott!
Ég hreyfði fingurinn í allar áttir og fann hvernig píkan vildi spennast upp. En ég reyndi að berjast gegn þeirri tilfinningu og slaka á. Eftir smá svona æfingar þá var ég allt í einu alveg við það að fá það! Örvunin var hlaðinn nýjum tilfinningum. Ég kunni ekki alveg á þetta.... Ég vildi sleppa mér, ég vildi spenna mig með örvuninni, ég vildi stynja og þrýsta mér fast ofaní dýninuna. En ég leyfði mér það ekki. Ég ætlaði mér að upplifa þessa nýju tilfinningu. Ég slakaði á... beit í vörina á mér og bældi niður stunur.... og svo fékk ég það! Fullnægingin var djúp og innileg. Hún skók mig alla, ég fann fyrir henni í öllum líkamanum! Hún var yndisleg og... fullnægjandi.
Þetta er eitthvað sem ég hef verið að æfa síðan þá. Ég er mun næmari svona og ég er mun fljótari að fá það.