Ircleikur

Fyrir ekki svo löngu síðan skellti ég inni pósti um ircið, að það væri til og þar væri ég stundum í spjalli við perralinga.

Nema hvað, eftir þennan póst sat einn lesenda minna um mig þar. Það var mjög skemmtilegt spjall sem leiddist út í léttan leik sem var eitthvað á þessa leið.

Hann sendi mér fyrir mæli, ég átti að gera eitthvað, og aðeins það sem hann sagði, ekkert annað!

Fyrsta skref var að slaka á og strjúka yfir andlit og háls. -Ég gerði það og fannst það pínu skrítið, en gott.

Næsta skref var að strjúka bringuna, en ekki snerta brjóstin. -Ég gerði það, en fann jafnframt hvernig brjóstin vöknuðu til lífsins og vildu sína athygli.

Svo átti ég að strjúkra yfir magann og upp að brjóstum en ekki snerta þau. -Ég gerði það og fann hvernig brjóstin heimtuðu sína atygli.

Svo átti að strjúka yfir brjóstin, laust, en ekki snerta geirvörturnar. -Ég gerði það, en það var erfitt! Að eiga að gera bara laust varð til þess að ég þráði ekkert meira en að gera fast.

Síðan átti ég að strjúka læri ofanverð. -Ég vildi halda áfram með brjóstin, því núna var kominn þessi fiðringur í þau. En ég geymdi það og gerði eins og mér var sagt.

Svo átti ég að fara úr að ofan, og aftur strjúka brjóstin en ekki geirvörturnar, og aftur átti þetta að vera laust. -Ég gerði það, en ég vildi svooo gera fast og ég vildi svooo innilega klípa aðeins í geirvörturnar. Þetta var ekki lengur skemmtilega æsandi, heldur pynting. Við hverja létta snertingu þráði ég enn heitar fasta og ákveðna. Við hverja létta snertingu varð ég samt þeim mum æstari.
Síðan mátti ég strjúka létt yfir geirvörtunar, þó svo ég hafi þrábeðið um að fá að gera fast. -Ég gerði það en það var bara til að ýta undir þennan greddupirring sem fór um mig. Ég vildi gera fast, og gerði í því að biðja um það, bara til að vera bannað að gera það.

Síðan loksins fékk ég leyfi til að kreysta aðeins og klípa í geirvörturnar og brjóstin. -Sem ég gerði fegin og vá hvað það var gott!!

Svo færðist leikurinn neðar.

Ég átti síðan að fara úr buxunum, -Sem ég gerði.

Svo átti ég að strjúka laust upp lærið á mér. -Ég gerði það líka og það kitlaði svolítið.

Síðan átti ég að strjúka létt yfir ytri barmana. -Sem ég gerði samviskusamlega og naut þess í botn.
Svo átti ég að renna fingri rétt yfir píkuna. -Sem ég gerði líka fann hvernig það hafði góð áhrif á allt sem var í gangi. Þetta var mun léttari leikur en gælurnar við brjóstin.

Svo átti ég að strjúka nokkra hringi í kringum snýpinn. -Auðvitað gerði ég það, og hann var þrútinn og stinnur og allt var rennandi blautt.

Síðan átti ég að gæla við mig þangað til ég fengi það. -Sem ég gerði líka, og tók alls ekki svo langan tíma.


Nær allan tíman þá kvartaði ég og kveinaði, ég var orðin gröð, ég vildi meira, ég vildi svona, ég vildi hinsveginn. En alltaf fékk ég svar á þá leið að ég mætti ekki, það væri bannað, eða einfaldlega NEI. 

Ég suðaði og óskaði eftir, ég bað hann fallega og ég heimtaði. Ég hrósaði honum og ég reyndi að snúa þessu yfir á hann, bara til að fá mitt. En það að hann stóð fastur á sínu, að ég fékk EKKI þegar ég bað, að bænir mínar og suð báru engann árangur. Að hann skyldi neita mér. Vá!! Ég fékk eitthvað furðulegt og svakalega mikið út úr því!

Hverjum hefði dottið í hug að neitun gæti virkað kynferðislega örvandi á mann?