Fullnægjandi kynlíf

Ég var að velta því fyrir mér, er fullnægjandi kynlíf það sama og kynlíf með fullnægingu?

Fyrir mér persónulega þá er fullnægingin alls ekki aðal málið. Ég er samt svo heppin að ég fæ það lang oftast þegar ég stunda kynlíf og er á heildina litið nokkuð sátt við kynlífið. Jújú, auðvitað mætti margt betur fara en miðað við marga aðra er ég mjög heppin.

Um daginn lenti ég í því að kynlífið var mjög ljúft og gott og ég fékk rosalega góða fullnægingu. Þrátt fyrir það fannst mér kynlífið ekki vera fullnægjandi. Það var eins og eitthvað vantaði í það. Krydd til að gera kynlífið einhvernveginn.... meira. Ég get ekki lýst þessu betur. Þegar ég horfði til baka á þetta eina skipti rann það upp fyrir mér að þetta var hreint og klárt vanillu-kynlíf. Það var allt rosalega mjúkt, rólegt og yfirvegað. Engin harka, enginn ákafi og, ég geng næstum svo langt að segja, engin ástríða.

Venjulega byrjar kynlífið rólega hjá mér, spennan magnast og það endar oftast með því að við sleppum okkur í hamslausum ríðingum. Þá er ákveðin harka í því, það er visst skeytingaleysi og það er nákvæmlega eins og ég vil hafa það!! Það þarf ekki að vera tímafrekt en það má vera það. Það þarf ekki að vera umvafið rómantík og heitum tilfinningum...
Ég vil bara finna að ég kveiki losta í honum og sé öllum tækjum búin að slökkva þann losta. Ég vil þetta hamslausa, hrottalega, grófa, hráa, dýrslega kynlíf. Ég vil sleppa mér í ástríðu og greddu. Ég vil stynja og engjast um í kynferðislegri unaðvímu. Og ég vil að hann fái það!

Þannig kynlíf er fullnægjandi fyrir mig.