Ég er 10 ára í dag!

Í dag eru 10 ár frá því að fyrsta færlsan birtist á þessu bloggi. 

Á þeim tíma voru allir að blogga og ekki mátti ég minni manneskja vera. Ég reyndar hélt úti vanillubloggi í nokkra mánuði en það entist ekki lengur en svo. Enda finnst mér miklu skemmtilegra að skrifa um kynferðislega eða kinky hluti en vanillulífið.

Fljótlega fóru að tínast inn fantasíur og fróðleikur í bland við hin almennu kynlífs skrif hjá mér. 

Ég efast um að ég hefði trúað því fyrir 10 árum að 10 árum seinna héldi ég ennþá úti sama blogginu með skrifum um sama efnið með sí stækkandi lesendahóp.

Undanfarið hef ég dottið í nostalgíu og hef verið að lesa yfir bloggið mitt. Ég sé það á skrifunum mínum hversu mikið ég hef þroskast á þessum tíma. Ég dæsi stundum yfir lestrinum og skil ekkert í því að mér hafi dottið í hug að halda hinu eða þessu fram fullum fetum. Ég er viss um að það sem ég skrifaði var sannleikur þess tíma fyrir mig. Í dag hinsvegar veit ég betur.

Þó svo að margt hafi breyst í tímanna rás þá er ansi margt sem er eins hjá mér. Stundum hnýt ég um færslur sem ég gæti allt eins verið að birta í dag því þær eiga svo vel við. Það kemur mér alltaf jafn mikið á óvart hvað sum gildi og sumar pælingar halda sér vel. Svo eru það stundirnar þar sem ég dáist að skrifunum og hugsa að þar á bak við leynist klár og skemmtileg manneskja.

Reglulega hefur einhver lesandinn samband við mig til að hrósa skrifunum mínum og ég gleðst alltaf mikið yfir því. Enn vænna þykir mér um að vita að bloggið mitt hefur haft bein jákvæð áhrif á líf fólks. Það skiptir ekki máli hvort um er að ræða kynlíf þess, BDSM iðkun eða hreinlega sjálfsmynd þess.

Ég veit af nokkrum einstaklingum sem fóru að viðurkenna BDSM hneigðir sínar, mættu á munch og eru komnir á kaf í senuna fyrir tilstilli þessa bloggs. Í dag blómstra þessir einstaklingar, eiga fleiri vini og virkara félagslíf en áður og sumir hverjir myndu alls ekki vilja fara til baka.

Ég hef heyrt af fólki sem fór að láta fantasíur sínar rætast því að ég gerði það og skrifaði um það. Það að einhver þarna úti láti drauma sína rætast virðist vera nægur hvati fyrir aðra að gera slíkt hið sama.

Ég veit af hjónum sem stunda nú orðið betra kynlíf en nokkru sinni áður, því þau fóru að lesa bloggið mitt og tala saman um það.

Ég verð óendanlega þakklát og auðmjúk þegar ég heyri svona sögur.

Ég er samt engin dýrðlingur sjálf. Ég sef ekki hjá öllu sem hreyfist og gríp ekki hvert tækifæri sem gefst til að stunda kynlíf eða BDSM í einhverri mynd. Ég lít ekki út eins og klámstjarna og drauma rekkjunauturinn minn ekki heldur. Tröllatippi heilla mig ekki. 

Mitt kynlíf er sjálfsagt bara eins og hjá meðal Jónu hvað varðar magn og gæði. Hinsvegar þá hef ég alltaf haft áhuga á öllu þessu kynferðislega, hvort sem um er að ræða kynlíf, BDSM, samlífi eða samskipti. Ég hef gaman af því að grúska í því og ég er svo heppin að vera opið hugarfar og óhrædd að tjá mig um það.

Ég er ekkert merkilegri eða öðruvísi en allir hinir. Það er ykkur, lesendum mínum, að þakka að ég er ennþá að blogga. Þið væruð ekki hér ef ekki væri fyrir mig og ég væri ekki hér ef að ekki væri fyrir ykkur. Fyrir það þakka ég.

Án þess að gera mér einhverjar grillur þá vona ég að ég muni bara halda áfram á þessari leið; að hafa áhuga á öllu þessu kynferðislega, vera með opinn og frjóan huga, og hafa oft og iðullega einhverja reynslu eða vangaveltu til að deila með ykkur. Hver veit nema ég verði þá ennþá hérnameginn við tölvuskjáinn eftir önnur 10 ár.