Rakstur

Ég tók mig til og rakaði mig áðan. Aldrei slíku vant þá sléttrakaði ég píkuna á mér, fyrir utan smá sportrönd. Ég hugsa að ég raki hana af líka og skilji bara eftir smá brúsk. Hárvöxtur minn er frekar gisinn á þessu svæði, þannig að þessi sportrönd er frekar hallærisleg að mínu mati.

Ég hef ekki rakað mig í háa herrans tíð og verð að viðurkenna að ég var frekar ryðguð við þessa iðju. Ég var líka búin að gleyma því hvernig barmarnir verða mun næmnari fyrir allri snertingu svona hárlausir. Ég var búin að gleyma því hvernig maður finnur öðruvísi fyrir fötunum sínum. Ég var búin að gleyma því hversu kynæsandi það er að vera svona berrössuð. Ég get ekki beðið eftir því að eiga stund með sjálfri mér, þar sem ég get snert, þuklað, þreyfað og upplifað píkuna mína upp á nýtt. Ég get varla beðið eftir því að einhver annar njóti píkunnar minnar svona...