Ein af þessum minningum

Hugur minn leitar alltaf til baka í þetta augnarblik, hvort sem það er á rauðu ljósi, í dauða tímanum í vinnunni, þegar ég leggst upp í rúm á kvöldin eða nánast hvenær sem ég á dauða stund.

Ég ligg nakin í rúminu hans, þurr í munninum eftir stunur næturinnar, heit og ör. Harður limur hans er við píkuna mína, sem er blaut og þrútin. Það er ekki laust við að ég sé orðin svolítið aum í henni, samt vill hún meira. Hann er að strokka liminn og höndin á honum er þannig staðsett að hann stríkur eftir píkunni minni í leiðinni. Ég anda ótt og títt og finn hvernig spennan eykst eftir því sem hann kemst nær sinni fullnægingu. Það er eitthvað svo rafmagnað og æsandi við þessar örfáu sekúndur þegar hann er við það að fá það. Það er eins og hann komist á annað stig einhvernveginn. Hann stynur og er við það að fá það. Í einni hreyfingu tekur hann liminn á sér og þrýstir honum inn í þurfandi píkuna mína. Hann keyrir liminn í botn með þunga sínum og það rymur í honum þegar fullnægingin skekur hann. Hver gusan á fætur annarri sprautast inn í mig og ég emja af nautn við að hafa hann loksins þar sem ég vil hafa hann.... 

Þegar ég hugsa um þetta hríslast um mig sæluhrollur og það fer fiðringur um mig sunnan heiða. Það er dásamlegt! Það er kannski engin furða að þessi minning poppi upp aftur og aftur.