Bókasafnsfantasía

Oft þegar ég sit svona á bókasafninu og finn greddu hríslast um mig dett ég niður í þessa sömu fantasíu.Ég er ein að læra á lesstofunni íklædd flegnum bol og frekar stuttu pilsi. Karlmaður gengur inn á lesstofuna. Ég er niðursokkin í námsefnið og tek óljóst eftir honum. Hann gengur að mér og stoppar fyrir aftan mig. Hann leggur hendurnar á axlirnar á mér og reysir mig við í sætinu. Mér verður brugðið en einhverra hluta vegna gef ég eftir í staðinn fyrir að streitast á móti honum. 

Hann stríku niður bringuna á mér og yfir brjóstin, kreistir þau utanyfir bolinn og fer svo inn undir hálsmálið. Hann gælir við brjóstin og geirvörturnar sem taka við sér þá og þegar. Síðan ýtir hann mér fram á borðið og tekur stólinn undan mér þannig að ég stend í fæturna en ligg fram á borðið. Önnur höndin á honum styður við bakið á mér og kemur í veg fyrir að ég geti reyst mig við, hin höndin stríkur upp lærið á mér að aftanverðu, upp undir pilsið og að klofinu. Hann stríkur það blíðlega utanyfir sokkabuxurnar og finnur hvernig líkaminn minn gefur eftir. Ég þrýsti mér á móti höndinni sem gælir við mig.

Hann losar höndina af bakinu á mér og stríkur með báðum höndum yfir rassinn á mér og upp undir pilsið, þangað til hann finnur sokkabuxnastrenginn. Í einni svipan kippir hann sokkabuxunum og nærbuxunum niður um mig. Ég ætla að mótmæla en hann sussar á mig og ýtir mér niður á borðið og heldur mér þar. Lausa höndin fer aftur að gæla við mig, hann stríkur hægt en ákveðið yfir rassinn á mér, niður á lærin, upp innanverð lærin, eftir náranum og upp á rassinn aftur. Þessar strokur æsa mig ótrúlega! Þær kveikja í mér losta og greddu sem ég veit að hann einn getur svalað. Í einni af þessari hringferð fer hann laust yfir píkuna á mér, bara rétt snertir barmana, ég kemst ekki hjá því að gefa frá mér smá stunu. Hann fer annan hring og í þetta skipti lætur hann fingurinn rétt strjúkast á milli barmanna. Ég er orðin rennandi blaut og vil að hann snerti mig almennilega. Hann fer annan hring með höndinni og ég iða undir snertingunni. Í stað þess að stríða mér svona aftur finnur hann snípinn í einni svipan og nuddar hann allt að því of fast. Unaðurinn fyllir mig og ég fæturnir gefa eftir, ég stend ekki lengur undir undir sjálfri mér og ef ekki væri fyrir borðið sem ég ligg fram á, væri ég á gólfinu. Ég styn af friggð og unun, hann leggur hönd yfir munninn á mér. Hann stingur einum fingri inn í þurfandi píkuna mína. Ég get ekki annað en tekið á móti, ég er á valdi lostans.

Hann skipar mér að vera kyrr og tekur höndina frá munninum á mér og úr píkunni. Ég þori varla að anda. Ég heyri að hann er að eiga við buxurnar sínar og heyri hann renna niður buxnaklaufinni. Allt í einu átta ég mig á því að hann ætlar að ríða mér, hér og nú, á lesstofunni!

Hann stillir sér upp fyrir aftan mig og í kjölfarið finn ég barmana aðskiljast undan lim hans. Hann þrýstir sér inn í mig og ég finn að hann er stór og mikill. Hann verður að gera nokkrar tilraunir til að koma honum almennilega inn í mig. Ég kveinka mér smá en þegar hann er allur kominn inn tekur við djúpur unaður.

Hann ríður mér hægt, ég heyri þungan andardrátt hans og af og til líður lág stuna af vörum hans. Ég æsist enn meira við að heyra í honum. Það að heyra karlmann stynja er svo hrátt og frumstætt, og ósjálfrátt herpist píkan mín saman utanum lim hans við þessi hljóð. Hann nýtur þess greinilega og eykur hraðann smám saman. Ég er sjálf farin að anda ótt og títt og á erfitt með að halda aftur af stununum.
Hann leggur aðra höndina ofaná bakið á mér og heldur mér niðri, með hinni grípur hann utanum munninn á mér og gefur í. Fljótlega er hann farinn að hamast á mér. Tilfinningin er ólýsanleg og ég finn það á mér að hann á ekki langt eftir. Hreyfingar hans verða krampakenndari, andardrátturinn óreglulegur og með lágri stunu þrýstir hann sér eins djúpt og hann kemst inn í mig. Ég finn krampana fara um lim hans hans þegar hann tæmir sig inn í mig. Píkan mín tekur vel við og svarar krömpum hans með samdrætti utanum liminn. Það rymur í honum og lág stuna líður frá vörum mínum. Í nokkur andartök erum við alveg kyrr. Limur hans er ennþá inni í mér.

Smám saman hægist á andardrætti okkar og augnarblikið einhvernveginn líður hjá. Hann andvarpar og dregur liminn út úr mér. Ég ligg enn fram á borðið, pilsið er komið upp á mitti og sokkabuxurnar niður á hné, og ber afturendinn á mér stendur út í loftið. Hann stríkur blíðlega yfir ofurnæma píkuna mína. Gælir við snípinn og puttar mig smá. Ég er ennþá mjög æst! Ég er rennandi blaut og mig langar ekkert meira en að hann taki mig aftur.

Ég heyri að hann hisjar upp um sig buxurnar og rennir upp rennilásnum. Hann stríkur aftur yfir þurfandi píkuna mína eins og í kveðjuskyni. Síðan gengur hann út úr lesstofunni.

Ég er kyrr í smá stund og heyri fótatak hans fjarlægjast. Þá er eins og ég vakna af doða og ég hisja upp um mig nærbuxurnar og sokkabuxurnar. Ég fer inn á bað til að laga mig til áður en ég sný mér aftur að lestrinum. Mér líður eins og ég hafi klórað í flugnabit, það er gott á meðan en eftirá klæðar mann enn meira. Ég er hvort tveggja í senn, fullnægðari og graðari en áður.

-Þessi saga var fyrst birt þann 1. nóvember, 2012-