Kennarinn og nemandinn

Hún gekk inn í stofuna. Hún virtist alltaf þurfa að ganga á línunni. Pilsið var á mörkum þess að vera of stutt og blússan var á mörkum þessa að vera of lítil. Brjóstin þrýstust út í blússuna. En það var ekki hægt að neita því að skólabúningurinn klæddi hana vel og hún vissi það.

-Hvað var það herra Gudmundsson? framburðurinn var hálf kjánalegur, en það var ekkert nýtt fyrir mér. Fæstir náðu framburðinum á nafninu hans rétt.
-Þetta er varðandi mætingu þinnar. Þú ert alveg á mörkum þess að falla úr þessu námskeiði, og þá úr þessum skóla. Ég efast um að foreldrar þínir verði hrifnir af því fröken Stark.
-Ég veit það Herra Gudmundsson. Hún leit í gaupnir sér og roðnaði eylítið. Ég hef alltaf fallið fyrir sakleysi í fari kvenna og fann á þessari stundu að hún hafi áhrif á mig á annan hátt en ég hafði gert mér grein fyrir. Ég dæsti.
-Hvað eigum við að gera í þessu máli?
Hún horfði á mig útundan sér. -Ég gæti komið í aukatíma til þín Herra Gudmundsson, svo ég geti unnið mig upp. Líffræði getur ekki verið svo erfið.
-Það væri mikil vinna fyrir þig að reyna að ná í skottið á hinum. Ég efast um að þú hefðir það í þér að komast í gegnum allt námsefnið á svo stuttum tíma. Það er næsta víst að þú munir falla á prófinu þó svo þú takir aukatíma.
-En er ekki eitthvað sem ég gæti gert? Örvæntingin skein í gegnum hana.
-Hmm.... Það gæti verið. Ég dró orðin á langinn og sá vonarneista kvikna hjá henni.
-Hvað? Ég geri hvað sem er!! Ákafinn í rödd hennar fyllti loftið í stofunni.
-Það myndi flokkast undir að vera persónulegur greiði. Ekkert á vegum skólans.
Ég fann spennuna magnast á milli okkar. Hún sat þögul og íhugaði það sem ég sagði. Hún var hreint ekki vitlaus þessi stúlka og gat eflaust getið sér til hvað ég átti við. Ég stóð yfir henni og fann hvernig blóðið ólgaði í æðum mér.

Skyldi hún segja nei og klaga mig fyrir kynferðislega áreitni voru dagar mínir taldir sem líffræðikennari við þennan virta stúlknaskóla í Bretlandi. En oft hafði hún strítt mér og karlmennsku minni í tímum, svo ég vissi vel að hún kunni til verka.

Ég stóð yfir henni og horfði stíft á hana. Hún starði niður fyrir sig og ég gat ómögulega vitað hvað fór í gegnum kollinn á henni.

-Allt í lagi. Sagði hún að lokum. Ég fann hvernig limurinn tók kipp við þessi orð.
-Allt í lagi, sagði ég ákveðinn. -Sestu upp á kennaraborðið. Hún horfði á mig með spurnarsvip, en gerði eins og ég sagði henni. Ég tók tvo stóla fyrir hana að hvíla fæturnar upp á.
-Lyftu upp pilsinu þínu, skipaði ég henni ákveðinn. Hún gerði það. Mér til óvæntrar ánægju var hún aðeins í skrautlegum g-streng innanundir. Hún beit í vörina á sér og leit á mig feimin, bíðandi eftir næstu fyrirmælum.
-Komdu úr nærbuxunum, sagði ég og fann að röddin var ekki alveg eins og hún átti að vera.
Hún klæddi sig úr og ég sá að hún var rökuð. Bleikir skaparbarmarnir blöstu við mér og aðeins nokkur svört hár príddu svæðið í sportrönd. Andardrátturinn minn var orðinn þungur og limurinn þrýsti sér utaní buxurnar.
-Komdu við þig, strjúktu þér! Hún strauk varklega yfir svæðið, rjóð í framan og feimin. Ég gat séð að andardrátturinn hennar var einnig farinn að þyngjast og það æsti mig meira en orð fá lýst.
-Fróaðu þér! Sagði ég skipandi.
Hún strauk aftur yfir viðkvæmt svæðið og fór að gæla við snípinn með annarri höndinni. Með hinni fór hún að putta sig hægt. Það var augljóst að henni þótti þetta gott. Andardráttur hennar var orðinn ör, geirvörturnar þrýstust út í blússuna og hún lygndi aftur augunum.

 Þetta hafði verið fantasía mín lengi og ég hafði oft rúnkað mér yfir tilhugsuninni um viljugan nemanda. Limurinn virtist vera að brjóta sér leið út úr buxunum mínum. Ég lét loks undan og tók hann í höndina og strokkaði hann yfir þessari fallegu sjón.

-Ætlaru að fá það fyrir mig? Spurði ég hana. Hún var orðin rjóð í framan og ef að ég vissi eitthvað í líffræði, þá naut hún þessa í botn.
-Já! Rödd hennar var talsvert hærri en ég átti að venjast og það var augljóst að hún átti ekki langt eftir. Ég fann sjálfur að ég varð að fara varlega ef að ég ætlaði ekki að fá það þá og þegar. Einhvernveginn tókst mér að halda aftur af mér þangað til hún allt í einu stundi upp:
-Ég er að koma! Ég er að fá það!! Hún kastaði höfðinu aftur og fullnægingarkrampar fóru um hana þar sem hún sat á skrifborðinu mínu. Hún beit í vörina og kæfð unaðshljóð komu frá henni. Guð hvað hún var sexý! Þegar hún virtist vera lent aftur á jörðinni ákvað ég að taka þetta skrefinu lengra.
-Sestu á stólinn! Sagði ég henni. Hún gerði umsvifalaust eins og ég sagði henni.
Ég er frekar hávaxinn maður og hún sjálf ekki mjög há í loftinu, þannig að þegar hún sat svona var höfuð hennar ekki mikið hærra en klofið á mér. Hún var ennþá rjóð eftir fullnæginguna sína og geirvörturnar voru greinilega enn mjög harðar.

-Þér finnst þetta ekkert leiðinlegt, er það? Spurði ég hana kíminn.
-Ég bjóst við allt öðru, það æsti mig svolítið að þú horfðir á mig fróa mér. Rödd hennar var svolítið óstöðug ennþá.
-Það æsti mig líka að horfa á þig fróa þér. Mér finnst þessi munnur þinn líka mjög freistandi.
Jafn skjótt og ég var búinn að sleppa orðinu sleikti hún út um og leit niður á liminn sem stóð enn blýsperrtur. Hún vissi greinilega hvað ég var með í huga.

Ég gekk því að henni og bauð henni liminn. Hún þurfti lítið eitt að beygja sig niður til að geta tekið hann upp í sig. Hún saug varlega á honum og var hálf klaufaleg við atlotin. Það var greinilegt að hún hafði ekki mikla reynslu í þessu og mér varð þá ljóst að sennilega væri ég fyrsti maðurinn sem hún tottaði. Sú tilhugsun æsti mig meira en allt sem á undan hafði gengið.
-Sjúgðu mig fastar og herptu varirnar utanum hann, og passaðu tennurnar.
Það var eins og við manninn mælt. Jafnharðann fór henni að ganga betur. Ég lagði hönd mína á höfuð hennar og þrýsti örlítið á, til að hún finndi taktinn og dýptina sem ég vildi. Aðeins á örfáum mínútum varð þetta klaufalega tott hennar mjög fagmanlegt og ég fann að ég myndi ekki endast lengi. Munnur hennar var einfaldlega of góður utanum harðann liminn á mér. Tilhugsunin um að ég væri sá fyrsti kítlaði mig ennþá og ósjálfrátt fór ég að hreyfa mig í takt við atlotin. Ég fór að þrýsta mér á móti hreyfingum hennar og ganga enn dýpra upp í hana.
-Ójá! Ég ætla að fylla munninn á þér af bruni! Hvíslaði ég að henni. -Og þú ætlar að kyngja því öllu. Er það skilið? Hún umlaði eitthvað sem hljómaði eins og samþykki og það varð nóg til þess að ég gat ekki lengur haldið aftur af mér. Ég fann brundinn gusast fram og spraustast upp í hana. Hún kreisti aftur augun en vék sér ekki undan. Þegar ég var búinn að fá það upp í hana dró ég mig varlega út úr henni. Hún kingdi og ég sá að hana klýgjaði við þessu. En það að hún gerði það samt fannst mér virðingarvert. Ég teygði mig eftir vatnsbrúsa sem ég hef alltaf með mér og bauð henni. Hún þáði það fegins hendi.

-Ég sé fram á vikulega aukatíma til að þú náir hinum í lestri fröken. Stark. Að minnsta kosti til að byrja með. Ég brosti, þetta yrði mjög áhugavert misseri.
-Já, herra Gudmundsson sagði hún og ég var ekki frá því að hún brosti ofurlítið sjálf. Þetta var þá ekki verra en það.
-Þannig að ég sé þig á sama tíma eftir viku, fröken Stark? Gengur þessi tími fyrir þig?
-Já, herra Gudmundsson. Hann hentar mér mjög vel. Þakka þér fyrir. Ég sé þig í næstu viku.
-Gerum það.
Þegar hún var farin út úr stofunni tók ég eftir skrautlegum g-streng á skrifborðsstólnum mínum. Ójá, þetta verður mjög áhugavert misseri.

Fyrst birt 21.02.2013