Örfantasía

Höndin er þétt á hálsinum á mér, rétt undir kjálkanum. Hún þrýstir vel á þannig að ég get varla talað. Ég loka augunum. Á bak við mig er veggurinn, ég get mig lítið hrært. Ég anda ofur hægt, er bæði að hlusta og bíða, og spara mig af einhverri eðlisávísun.

Ég finn fyrir nærverunni í hverri taug, ég veit ekki hvað kemur næst. Ég finn fyrir andardrætti við andlitið á mér, ég finn hvernig hann nálgast. Ég finn hvernig varir snerta mínar, ákafar, fullar af losta. Ég er samt föst og get ekki svarað kossinum, ég get bara tekið á móti. Ég finn hvernig líkami minn gefur eftir inn í kossinn. Ég finn hvernig ég bráða við atlotin, fæturnir vilja gefa eftir, fiðringur fer um brjóstin og ég finn að ég blotna. 

Ég er komin í annan heim. Það eina sem fyllir huga minn og líkama er þessi stund, hér og nú.

Ég er alveg viljalaus og geri aðeins það sem fyrir mig er lagt.