Nostalgía

Endur fyrir löngu var ég með sub sem var dásamlegur og einn skemmtilegasti leikfélagi sem ég hef átt. 

Almennt þá leiðist mér undirgefnir karlmenn. Kannski er það af því að mig vantar áskorunina, þeir eru alla jafna mjög viljugir, kannski af því að þeir bíða stilltir en krefja mig ekki um neitt. Kannski af því að þeir virka almennt á mig sem óöruggir einstaklingar. Ég veit ekki hvað það er nákvæmlega en áhugi minn á þeim kviknar sjaldan. Þá er ég að meina eitthvað meira en stöku leikur hér og þar, því vissulega hef ég unun af því að pína skemmtilega leikfélaga.
Hingað til hef ég aðeins kynnst tveimur mönnum sem kveikja þennan drottnandi neista í mér. Þannig að mig langar að gera eitthvað meira en stöku leiki hér og þar, að mig langar til að gefa mig að viðkomandi og taka þetta lengra. 

Ég var að ræða um þetta á netinu um daginn. Þegar ég fór að kryfja það afhverju þessi sub, sem oft hefur verið nefndur píslargerpið á þessu bloggi, náði svona til mín. 

• Hann er sjálfsöruggir og ófeiminn.
• Hann er rosalega gáfaður og klár og er ekki hræddur við að hafa rétt fyrir sér. Hann er alveg til í rökræður og gefur ekkert eftir. 
• Hann hefur frumkvæði og tekur af skarið. Einu sinni þegar hann kom til mín afklæddist hann og kraup, óumbeðinn, í forstofunni minni þangað sem ég sótti hann. Það var svo innilegt og einlægt að koma að honum þannig að mér hlýnaði um hjartaræturnar. 
• Hann fór ótroðnar slóðir og var óhræddur við það og var tilbúinn að prófa allan fjandann með mér. Reglulega kom hann með dót til mín sem hann langaði að ég lemdi sig með. Það voru til dæmis gúmmíspottar sem stinga hryllega og rafmagnsvírar sem skildu eftir falleg lykkjuför á rassinum á honum.
• Hann gaf mér þessa skemmtilegu áskorun, tækifæri til að ganga lengra með sig og reyna á mig. Hann til að mynda hataði rafmagn og ég mátti alls ekki nota rafmagn á hann. Það auðvitað kitlaði mig þá að nota rafmagn á hann og ég fór ekki leynt með það. Einu sinni vatt hann sér að mér og sagði: Þú mátt nota rafmagn á mig, ef ég má bjóða þér út að borða sushi. Ég borða ekki sushi og finnst tilhugsunin langt frá því skemmtileg. Hinsvegar var ég alveg komin á það að fá mér sushi til að geta leikið mér með rafmagn á hann. Ég var meira að segja búin að finna rafmagnsdótið sem ég ætlaði að kaupa og allt!! Því miður þá kom aldrei til þess þar sem leiðir okkar skildu fljótlega. 
• Hann dekraði mig og fann þessar litlu leiðir til að láta mér finnast ég vera einstök. Hann vissi upp á hár hvernig ég vildi kaffið mitt og horfði alltaf eftirvæntingarfullur á mig þegar hann rétti mér bolla sem hann hafði lagað. Svo brosti hann eins og sólin þegar bollinn var akkúrat eins og ég vildi hafa hann. 
• Hann fann til stolts að tilheyra mér og það eitt og sér veitti mér gífurlega ánægju. 
• Hann var svakalega mikill masókisti, þannig að ég gat gert hluti með honum sem ég hef ekki getað gert með öðrum. Hans sársaukaþol var allt öðruvísi en mitt, og mikið til öðruvísi en þeirra sem ég hef leikið við. Hann kaus stingandi og sáran sársauka, ég gæti aldrei tekið sjálf við því sem hann óskaði eftir. 
• Síðast en ekki síst, mér fannst hann skemmtilegur og naut mín í kringum hann. 

Við brölluðum margt saman. Fyrir utan alla leikina sem við gerðum þá er mér hvað minnisstæðast þegar hann rakaði píkuna mína með rakhníf. En líka þegar ég fór með hann í klippingu og stjórnaði því algjörlega hvernig hann yrði klipptur. Klipparinn var líka kinky, svo honum fannst ekkert athugavert við þetta. 

Í baksýnisspeglinum var þetta vissulega ævintýri og eitthvað sem ég lifi ennþá á.
Ég er líka farin að átta mig á því að svona einstaklingar eru ekki á hverju strái. Þegar maður finnur þá, þá á maður ekki að sleppa af þeim tökunum.