Ofaná

Í gegnum tíðina hef ég ekki verið sérlega hrifin af þessari stellingu. Jújú, ég hef verið ofaná, og jújú, það hefur alveg verið gott og allt það. Það hinsvegar vantar eitthvað, ég næ ekki að njóta jafn djúpt, innilega og hömlulaust þegar ég er ofaná. Ég veit að það er mælt með þessari stellingu fyrir konur til að prófa sig áfram með, svo þær geti stjórnað eigin örvun með þeirri dýpt, tækni og takti sem þær kjósa. Ég er búin að prófa það. Ég kýs samt frekar að vera undir og vera riðið, frekar en að ríða. 

Ég og leikfélaginn vorum búin að vera að leika reglulega í rúmlega sjö mánuði án þess að ég væri ofaná í samförum. Ég man eftir tveimur skiptum á þessum sjö mánuðum þar sem hann gaf það í skin að hann vildi að ég væri ofaná, en ég kom mér haglega undan því. Þangað til einn morguninn heima hjá mér. Hann gaf það ekki skin heldur sagði það hreint út, ég átti að vera ofaná. Ég fékk gálgafrest þar sem ég þurfti að hendast á klósettið fyrir herlegheitin. Þegar ég kom til baka skreið ég rólega upp í rúmið, kom mér haglega fyrir á milli fóta hans og tók harðan liminn upp í mig. Ég var ekkert að flýta mér og gældi við hann með vörum og tungu og tók hann upp í mig, akkúrat á þann máta sem honum finnst svo gott. Ég veitti kónginum athygli áður en ég renndi honum lengra upp í mig. Ég fann að honum fannst þetta gott og ég var ánægð með sjálfa mig. 

Það er, þangað til hann teygði sig niður, tók í hálsólina mína og dró mig upp. Hann skipaði mér að setjast ofaná harðann liminn, en hélt í hálsólina á meðan. Ég kom mér fyrir og fann hvernig stæðilegur limurinn þrýsti sér leið inn í mig. Ég skal ekki neita því að það var gott og eftir smástund fann ég takt sem ég fílaði. Hann hinsvegar sleppti ekki hálsólinni allan tímann og þegar ég var komin í góðan takt þá lyfti hann ólinni þannig að hún þrengdi að hálsinum á mér. Þegar hann slakaði á henni greip ég andann á lofti. Á augabragði var ég komin í annan heim. Ég upplifði spennu sem ég þekkti ekki áður í þessari stellingu. Þessi örfáu (ekki) andartök sem ólin þrengdi að hálsinum á mér ýttu undir unaðinn sem ég fann þegar limur hans gekk inn og út úr píkunni minni. Hann endurtók leikinn aftur og aftur, þar sem ég var ofaná honum með liminn á kafi inni í mér. Þegar hann svo skipaði mér að leggjast á bakið var ég komin í sæluvímu og sokkin djúpt í subspace. 

Seinna þegar ég lá í fanginu á honum þá sagði hann mér að hann hafi áttað sig strax á því að ég ætlaði að reyna að koma mér undan því að þurfa að vera ofaná. Ég maldaði ekki einu sinni í móinn. Undankomuáætlunin mín var nú ekki merkilegri en svo að ég ætlaði að totta hann þangað til hann myndi annað hvort fá það eða segja mér að gera það sem fyrir mig hafði verið lagt. Þetta var samt svo miklu miklu betra!