Klemmur

Eins og glöggir lesendur hafa kannski tekið eftir þá finnst mér klemmuleikir mjög skemmtilegir. Hvort
sem það á við um að setja klemmur á einhvern, eða fá klemmur á mig. Hinsvegar er ég óttaleg kveif, og þoli illa mjög stífar klemmur. Til að mynda er bannað að setja clover-klemmur, eins og þessar á myndinni, á geirvörtur mínar. Ég skal samt með glöðu geði setja þær á annarra manna geirvörtur.

Endur fyrir löngu datt ég niður á dásamlegar klemmur. Þær voru í plasti og komu í öllum regnbogans litum. Þær bitu alls ekki fast svo meðal jóninn gat haft þær á sér lengi lengi lengi (sem gerir það að verkum að það er þeim mun sársaukafyllra að taka þær af). Í bónus voru þær hræ-ódýrar og fengust í einni af þessum ódýru búðum sem voru fullar af allskonar mis-gáfulegu dóti, og gæðin svo sem eftir því. Búðin er löngu hætt og ég hef ekki séð svona klemmur síðan. 

Nema hvað, ég ákvað í bríeríi að panta mér samskonar klemmur frá Alla frænda. Ég eyddi kaffipásunni í vinnunni í það verkefni. Það er smá skrítið að vera að skoða þvottaklemmur á netinu og halda varla vatni yfir sumum hverjum. Þegar ég svo gekk frá pöntuninni fékk ég fiðring um kroppinn og fiðrildi í magann við tilhugsunina um komandi klemmuleiki. Meira að segja núna þegar ég skrifa þetta finn ég kítl fram í brjóstin og seiðing á sumum stöðum. 

Heilinn í okkur er svo magnað fyrirbæri. Hann gerir allskonar teningingar á milli hluta, hvort sem okkur líkar það betur eða verr. Honum finnst ekkert sjálfsagðra en að klemmur séu sexý og hegðar sér því eftir því. 

Ó, hvað ég hlakka til!!