Nýtt leikfang

---Þessi saga var fyrst birt 30. september 2012---

Hann horfði á hana koma gangandi í átt að bílnum. Það var eins og hellt væri úr fötu og á þessum stutta spotta úr skýlinu að bílnum var hún orðin hundvot. Hann tók samt eftir því að hún var í pilsi og hann gat ekki betur séð en að hún væri jafnframt ekki í neinum sokkabuxum.
Hún opnaði farþegahurðuna.

“Baldur?” spurði hún. Hann jánkaði því og hún brosti og settist inn í bílinn.

“Ég var ekki alveg viss en vonaði að það væri þú” sagði hún og brosti til hans.

Hann virti hana fyrir sér. Hún var sæt, með þrýstnar varir og tjáningafull augu. Hann gæti notað hana. Án þess að hann hafði krafist þess kom hún klædd eins og hann vildi. Í pilsi og engum sokkabuxum. Fötin voru smart og fóru henni mjög vel, þau sýndu vel mjúkar línur hennar, stór brjóstin og breiðar mjaðmirnar. Það var greinilegt að hún kunni að klæða sig og laða fram það besta. Honum lék forvitni á að vita hvort hún væri í nærbuxum eður ei. Hann hafði tekið eftir því að mennirnir sem biðu í skýlinu höfðu líka tekið eftir henni og fylgdu henni eftir með augunum.
Hann setti í gír og ók af stað.

“Hvert erum við að fara?” spurði hún.

“Heim til mín” svaraði hann bara.

Hún spennti beltið og sagði ekki meira. Hann lagði höndina kæruleysislega á bert hnéið hennar. Hún var rök og köld viðkomu, enda varla við öðru að búast. Húðin var samt mjúk og hún færði sig ekki undan snertingu hans.

“Engar sokkabuxur?” sagði hann og leit á hana.

Hún mætti augnarráði hans 

“Er það ekki svoleiðis sem þú vilt hafa það?” Hann brosti, þetta var kona að hans skapi.

Hann fikraði sig upp eftir læri hennar og undir pilsið. Hún færði í sundur fæturna svo hann hefði greiðann aðgang að henni. Hann fann fljótlega að hún var ekki í neinum nærbuxum og alveg sléttrökuð eins og hann hafði einhverntíman minnst á við hana að hann vildi hafa þær. Hún var jafnframt rök viðkomu og þrýsti sér á móti hönd hans.

Viljug hugsaði hann með sér ánægður. Hann fjarlægði höndina og einbeitti sér að akstrinum þennan stutta spotta sem eftir var.

Hann opnaði dyrnar að íbúðinni. Hún gekk inn á eftir honum inn í íbúðina.

“Mætti ég kannski fá lánað handklæði til að þurrka hárið á mér?” Spurði hún. 

Hann benti henni á baðið og hún fór þangað. Á meðan kveikti hann á rólegri tónlist og settist í sófann.
Fljótlega kom hún fram aftur og stór berfætt á stofugólfinu, óörugg um það hvernig hún ætti að hegða sér. Hann stóð á fætur og gekk hringinn í kringum hana. Hann virti hana fyrir sér frá hvirfli til ilja án þess að segja orð. Hann sá örlítinn roða á hálsinum á henni og geirvörturnar þrýstu sér út í efnisþunnan kjólinn.

“Farðu úr” sagði hann ákveðið.

Með snöggri hreyfingu smeigði hún sér úr kjólnum og losaði brjóstahaldarann. Stór brjóstin virtust frelsinu fegin. Hann gekk nokkra hringi í kringum hana og skoðaði hana gaumgæfilega. Hann strauk yfir bakið og rassinn á henni. Kleyp aðeins í brjóstin og vó þau í höndum sér. Hún var farin að anda örar og ákafar og roði braust út í húðina.

Hann strauk yfir mjaðmirnar og niður yfir rakaða barmana. Hann aðskildi þá varlega og gældi við snípinn. Hún andaði þungt en sýndi engin önnur viðbrögð. Hann stakk einum fingri inn í hana og fann að hún var vel blaut og þröng. Hann var orðinn beinstífur og buxurnar þrengdu að honum. Hann hlakkaði til þess að nota þessa stúlku. Möguleikarnir voru endalausir.

Hann leiddi hana inn í svefnherbergið.

“Klæddu mig úr” sagði hann skipandi.

Orðalaust gerði hún eins og hann sagði. Hún kraup fyrir framan hann eftir að hafa klætt hann úr nærbuxunum. Limurinn var harður beint fyrir framan hana og hún virti hann hugfangin fyrir sér. Það var augljóst að hana langaði meira.

Hann bauð henni að bragða á honum. Hún tók þá utanum hann, skoðaði hann með fingrunum og bar hann að vörum sér. Sleikti fyrst kónginn létt og tók hann svo upp í sig. Hún notaði hendurnar þar sem munnurinn náði ekki til, en tók hann samt vel ofaní kok.

Hann sá að hún átti í erfiðleikum með hann, en það æsti hann bara meira. Hann tók í hárið á henni og þrýsti sér að henni þannig að limurinn fyllti munn hennar. Hún umlaði eitthvað óskiljanlegt en barðist ekki um. Þegar hann losaði takið tók hún andköf.

“Ég var næstum því köfnuð” stundi hún upp.

“Ég læt það nú ekki gerast” sagði hann og skipaði henni því næst upp í rúm.

Hann kom upp á milli fóta hennar, strauk yfir lærin og upp magann. Hann gældi blíðlega við brjóstin á henni og tók geirvörurnar varlega upp í sig. Hún var mjúk og hlý viðkomu.

Önnur höndin leitaði niður og gældi við blauta barmana. Hann aðskyldi þá og kannaði blauta píku hennar, hún var næm og ör. Hver snerting kallaði fram viðbragð, svo hann var fljótur að finna út hvað henni þótti gott og hvað ekki; hvaða blettur var viðkvæmari eða næmari en annar.

Hann stakk tveimur fingrum inn í hana og sagði henni að fróa sér með. Hlýðin fór hún að gæla við snípinn. Hann fylgdist með þegar þaul æfðir fingurnir snertu hann og ertu. Hann tók eftir hreyfingunni, áttinni sem hún strauk og að hún notaði helst löngutöng til þess.

Hann sagði henni að fá það. Hún gaf frá sér hljóð í mótmælaskyni. Hún hafði sagt honum það áður að hún ætti oft erfitt með að fá það. Hann vissi það vel og vissi að spenna og þrýstingur gerðu henni erfiðara fyrir. Hann vildi samt að hún fengi það á meðan hann væri að putta hana. Hann vildi finna líkama hennar bregðast við, leggöngin herpast saman, sjá hvernig hún fullnægði sjálfri sér, svo hann gæti auðveldar fullnægt henni seinna meir.

Hann fylgdist þolinmóður með. Hún var spennt og óörugg, en hann gaf henni allan þann tíma sem hún þurfti. Fingur hans könnuðu leggöngin hennar og auðvelt var lesa hvað henni þætti gott og hvað ekki. Þessi sjón æsti hann, hún lá fyrir framan hann, fingur hennar gældu við snípinn á meðan fingur hans léku um hana að innan.

Hann stóðst ekki freistinguna og tók utanum harðann liminn. Hægt strokkaði hann liminn með annarri hendinni á meðan hin var inni í henni.

Hann tók baugfingur og þrýsti honum inn í rassinn á henni. Hún mótmælti ekki heldur færðist einhver ró yfir hana. Það slakknaði á líkamanum og andardráttur hennar varð hægur og jafn. Hann fann samt að eitthvað var að gerast, hægt þrýstust leggöngin saman og herptust utnaum fingur hans. Fingur hennar voru enn á fullu og á örskömmum tíma fann hann hvernig fullnægingin skók hana. Hún stundi hátt og dró andan skrykkjótt. Leggöngin herptust og slöknuðu á víxl. Hann stóðst ekki mátið og puttaði hana fast og harkalega. Það virtist aðeins auka á unaðinn og fullnægingarkrampar fóru um líkama hennar. Hún stundi hátt og umlaði eitthvað óskiljanlegt.

Hann fann það sjálfur að hann yrði að fara varlega ef að hann ætlaði að ríða henni.

Hann reis upp og lét kónginn þrýstast rétt við leggangaopið. Hún iðaði undir honum og vildi greinilega fá hann inn í sig.

"Kyrr" skipaði hann henni. Hún hætti að iða og eftirvæntingin skein úr augum hennar.

Hægt þrýsti hann sér lengra inn. Hann fann liminn sökkva inn í hana, sentimeter fyrir sentimeter. Hún var þröng, en hún var vel blaut líka. Hann þrýsti sér alla leið, eins djúpt og hún tók við honum.
Hún stundi af ánægju og lokaði augunum.

"Horfðu á mig" sagði hann skipandi. "Ég vil að þú horfir á mig þegar ég ríð þér!"

Hún opnaði augun og horfði beint á hann. Hann fór að ríða henni hægt, hann fann hvernig píka hennar vandist stærð hans. Hvernig hún gaf eftir svo hann gat hreyft sig vandræðalaust. Hún stundi og þrýsti sér á móti honum. Við það tók hann liminn út úr henni.

"Ég sagði þér að vera kyrr, var það ekki?" sagði hann við hana ákveðinn.

"Jú" sagði hún. "En þetta er bara svo gott".

"Ef að þú getur ekki gert eins og ég segi, neyðist ég til þess að hætta að ríða þér". Hún setti upp skeifu

"Ég vil alls ekki að þú hættir að ríða mér" sagði hún með uppgerðar fílu.

"Gerðu þá eins og ég segi" sagði hann.

Hann mundaði liminn aftur og þrýsti sér inn í hana. Hún lá kyrr og hann tók að ríða henni með taktföstum hreyfingum. Hann vissi að hann myndi ekki endast lengi. Hún tók vel á móti honum og hann átti auðvelt með að botna hana. Takturinn var smám saman hraðari og áður en hann vissi af var hann farinn að hamast á henni. Hún kveinkaði sér undir honum en unaður hans hafði tekið af honum völdin.
Hann vissi ekki annað en sælu þess að ríða henni, finna þrönga píkuna utanum liminn, finna spennuna byggjast upp og hvernig hann nálgaðist algeymið. 

Hann tók um úlniði hennar og hélt þeim fyrir ofan höfuð hennar. Hann hamaðist á henni og vissi ekki í þennan heim né annan, aðeins sæla og unaður fyllti hug hans og líkama. Með hverjum drætti komst hann nær alsælunni sem hann þráði en vildi jafnframt fresta í lengstu lög.

Það var ekki fyrr en líkaminn bar hug hans ofurliði að hann sprautaði hana fulla. Hver bunan á fætur annari gekk inn í hana. Hann dró sig út úr henni og ljós vökvinn lak niður eftir sköpum hennar og niður í rúmið. Hann lagðist við hlið hennar og dró hana í fangið.

"Mmmm... þetta var gott" umlaði hún í fanginu á honum.

"Þetta var bara byrjunin" sagði hann og brosti.

"Bara byrjunin...."