Símtalið

Síminn hringdi og við stoppuðum andartak.
Ég leit á skjáinn og ákvað að svara þegar ég sá að þetta var mamma að hringja. 

"Já, halló!" Svaraði ég og lagðist á magann, nakin í rúminu mínu. Hann var á hnjánum fyrir aftan mig og ég passaði mig á að snúa frá honum svo það heyrðist ekki á röddinni minni að eitthvað óvenjulegt væri á seiði.

"Ertu í vinnunni?" Spurði hún mig. 

"Nei... ég er bara heima að vinna í tövlunni...." sagði ég. Á sama tíma fann ég hvernig önnur hönd hans kom sér fyrir á milli fóta minna. 

"Nú já," sagði mamma. "Ég er í vandræðum með tölvumál. Það var eitthvað sem ég átti að vera búin að klára í gær, en ég kann ekkert á þetta. Getur þú hjálpað mér?" Á sama tíma fann ég fingur hans leika við rassinn á mér, þrýstingurinn gaf til kynna hvað hann ætlaði sér. 

"Mhmm...." tók ég undir. "Ég get rennt við hjá þér seinnipartinn." 

"Það væri æðislegt!" Sagði hún, full þakklætis. "Ég var bara búin að steingleyma þessu, og svo allt í einu kom áminning og þá fattaði ég að þetta var alveg eftir." Ég lokaði augunum og beit í vörina þegar ég fann hvernig hringvöðvinn gaf eftir og fingur hans sökk inn í rassinn á mér. 

"Já.... " sagði ég, og það kom löng þögn á meðan unaðstilfinningin þegar fingur hans gekk hægt inn og út úr rassinum á mér rændi allri athygli minni frá samtalinu. "Já, ekkert mál," sagði ég loks, og huggaði mig við að oft var ég sannarlega svona utan við mig þegar ég er að vinna í tölvunni og einhver reynir að tala við mig, ekki bara þegar ég reyni að halda uppi vanillu samtali. 

"Ég fer upp í vinnu á eftir, og er svo búin um fjögur leitið. Ég get komið til þín eftir það." Tókst mér að segja án þess að nautnin og lostinn heyrðist í röddinni minni. 

"Takk fyrir það, við sjáumst þá á eftir, bless í bili" sagði mamma, sem heyrði það greinilega á mér að athygli mín var ekki á samtalinu okkar. 

"Gerum það, bæbæ" Sagði ég áður en ég lagði á, henti símanum frá mér og emjaði af nautn í koddann. 

Fyrr en varði var fingurinn kominn úr rassinum á mér, mér var lyft fjórar fætur og harður limur hans sökk inn í mig. Símtalið var löngu gleymt og ég svifin á braut á vængum unaðar, nautnar og losta.