Ég get ekki...

Hettan kom í veg fyrir að ég sæi nokkuð. Ég hálf hékk í böndunum sem lágu upp í krókinn í loftinu. Hendurnar voru bundnar fyrir ofan höfuðið á mér og ég stóð gleið á stofugólfinu heima hjá mér. Fætur mínir báru ekki þungann af líkamanum mínum sem engdist undan atlotum hans. Önnur hönd hans var að fitla við snípinn á mér, ákveðnum og hröðum hreyfingum. Hin hélt á tvöföldum dildó, þar sem einn hluti hans var í píkunni á mér og hinn í rassinum, og lét hann ganga inn og út úr mér.

Ég stundi og umlaði, ófær um að koma hljóðunum í skiljanleg orð og orðunum í setningu. Örvunin var mikil, eiginlega of mikil en þetta var samt svo gott. Ég var búin að standa svona í góðan tíma á meðan hann lék sér að mér. Lék sér að viðbrögðum mínum, nautn minni og unaðinum sem fyllti mig. 

“Ég get ekki….” Stundi ég upp. Það sem ég var að reyna að segja var að ég gæti ekki fengið það svona. Ekki í þessari stellingu, ekki í þessum aðstæðum, ekki án þess að fitla við mig sjálf á sama tíma. Þetta var óendanlega gott, en ég vissi að hann gæti verið þarna alla nóttina að gæla við mig en ég myndi samt ekki fá það. Mótmæli mín breyttu engu, og hann hélt áfram eins og hann hefði ekki heyrt í mér. 

“Ég get ekki…” kveinkaði ég mér aftur en aftur þá breytti það engu og hann hélt áfram samt sem áður. Áfram bar hann mig á öldum unaðarins, þar sem ég stundi af dýrslegri nautn undan atlotum hans. 

Eftir að því er virtist heila eilífð gerðist samt svolítið. Það kviknaði þessi agnar smái neisti. Það kom örlítill vottur af þessari tilfinningu sem ég kannaðist við. Ég trúði því ekki, en eftir svolitla stund fann ég hann aftur og vissi að með þessu áframhaldi gæti ég jafnvel fengið það. Kannski… ef hann myndi halda áfram nákvæmlega svona, þá ætti ég séns.

Mér tókst að beina athyglinni að þessari tilfinningu, mér tókst að laða hana betur fram, mér tókst að láta atlot hans spila inn á hana. Ég fann hvernig hún óx, hægt og rólega. “Svona já, láttu það koma!” sagði hann þegar ég fann fullnæginguna nálgast. Hann gaf í frekar en hitt og eftir nokkurt andlegt ströggl fann ég að ég myndi fá það. Ég myndi sannarlega fá fullnægingu, í þessum aðstæðum, í þessari stellingu og án þess að eiga við mig sjálfa á sama tíma.

Ég stundi og engdist um þegar fullnægingin reið yfir mig. Hann gaf ekkert eftir ég sveif um í sæluvímu. Hann hætti ekki þó ég væri í krampakenndum greipum fullnægingarinnar heldur hélt hann áfram. Atlot hans færðu mig hærra og hærra þangað til örvunin var orðin of mikil, unaðurinn var ekki lengur góður heldur tryllingsleg oförvun. Að lokum bað ég um vægð og á endanum stoppaði hann. 

Varlega dró hann dildóinn út úr mér og þar sem ég stóð þarna andstutt og skjálfandi eftir átökin sagði hann einfaldlega “Orðin “ég get ekki” eru ekki til í minni orðabók” síðan losaði hann mig og tók mig í fangið, dasaða, fullnægða og í forviða á því að ég hafi getað þetta.