Milli hæða

Ég bý á miðhæðinni í húsinu mínu, í frekar litlum bæ úti á landi. Ég leigi íbúðina af leigusalanum, sem býr í kjallaranum, og á efstu hæð bjó stakur maður. Leigusalinn og nágranninn á efri hæðinni voru góðir félagar, fengu sér stundum í glas saman og spjölluðu um daginn og veginn. 

Þetta var fyrir einhverjum tveimur árum. 

Þá var ég líka með fastan leikfélaga. Hann kom til mín cirka aðra hverja helgi og við gerðum ýmislegt syndsamlega sóðalegt og skemmtilegt. Hann var sadisti af lífi og sál og naut þess að pína mig. Ég naut þess að vera pínd af honum og við nutum kynlífsins saman. Og ég nýt þess að láta vel í mér heyrast þegar út í það er farið. Ég gerði samt ráðstafanir svo þetta myndi ekki trufla nágranna mína mikið.... eða það hélt ég. 

Núna um daginn kom leigusalinn og var að hjálpa mér. Við vorum að stússa saman og spjölluðum um allt á milli himins og jarðar. Talið fór um víðan völl og eitthvað bárust gestir mínir í tal. Hann hló við og sagði að einhverju sinni hafi þeir hvorugur getað sofið fyrir látunum í mér. Sá á efri hæðinni hafi nýtt tækifærið og búið til sultu á meðan konan á miðhæðinni fékk sitt. Um morguninn fékk svo leigusalinn tvær sultukrukkur að gjöf. Þeir voru sem sagt að skrifast á, á milli hæða, þar sem hvorugur gat sofið vegna látanna í mér. Ég roðnaði og blánaði og fór alveg hjá mér.... 

Ég hefði nú gert aðrar og meiri ráðstafanir ef ég hefði vitað þetta!  

Perrinn í mér vonar pínu lítið að inn við beinið hafi þetta kannski kveikt svolítið í þeim....