Að totta dildó

 "Aldrei myndi ég totta dildó ein með sjálfri mér bara heima... " Þessari setningu fleigði ég fram kokhraust og ákveðin. Við vorum að ræða hluti sem við nutum og þar á meðal var tott. 

Ég hef mjög gaman af því að totta. Ég elska að leika með höndum, munni og tungu við álitlegan lim.
Það sem ég elska hvað mest við það eru viðbrögð þess sem á liminn. Ég elska að heyra og finna að þeim finnist þetta gott, og ég hef lagt mig fram um að vera góð í þessu. Það er dásamlegt að finna eftirvæntinguna hjá manninum þegar ég kem mér fyrir með liminn fyrir framan mig, að finna hitann frá honum, að sjá harðann kónginn bíða eftir því að ég taki hann upp í mig.... 

Það er það sem ég fíla við að totta: að viðkomandi virkilega njóti þess að ég totti hann. Ekki athöfnin sjálf. Þess vegna fleigði ég þessari setningu fram: "Aldrei myndi ég totta dildó ein með sjálfri mér bara heima."

Ofvirki hausinn minn kastaði þá fram minningarbroti af mér að gera nákvæmlega það, ein heima hjá mér, inni í rúmi með dildó í höndinni sem ég sleikti svolítið og haglega renndi upp í mig. "Nema... " bætti ég við "þegar ég er að fróa mér og mig vantar smá sleipiefni á dildóinn. Þá á ég það til að stinga honum upp í mig, sleikja hann svolítið og bleyta aðeins upp í honum. Til að geta svo stungið honum á sinn stað." 

Ég veit ekki alveg hvort ég myndi kalla það tott, þó sannarlega hafi ég stungið dildónum upp í mig. Ég myndi eiginlega frekar kalla það prepp, undirbúningur fyrir komandi stund með sjálfri mér. 

Niðurstaðan er þá sú að stundum er tott tott, en stundum er tott prepp.